و آنان هيچ بهره اى از آن نداشتند و بدين ترتيب به علو مقام و ارتفاع شأن آن حضرت نسبت به خودشان اعتراف كردند . بارى فرشتگان در مقام جواب سؤال حضرت آدم عليه السّلام ملتزم شدند بگويند :
بار خدايا غير از آنچه به ما تعليم نموده اى علم ديگرى نداشته و از معلومات آدم بىبهره هستيم ، پس از اين اقرار و اعتراف حقّ عزّ و جلّ جناب آدم عليه السّلام را معلَّم فرشتگان قرار داد و به او خطاب نمود : انبئهم ( به ايشان خبر بده ) چه آن كه « انباء » از مادّه « نبأ » بوده و به معناى تعليم است و امر به « انباء » از آمر تكليفى است كه مقتضى طاعت و عصيان مىباشد يعنى اگر مأمور امتثال كند اطاعت امر كرده و در صورت مخالفت عصيان آن را نموده است چنانچه فرشتگان مأمور به اصغاء و موظَّف بودند به انباء آدم عليه السّلام كه به منظور تعليم و توقيف و تفهيم و تعريف صورت گرفت ، گوش فرا دهند و اين تكليف نيز مقتضى طاعت و عصيان مىباشد يعنى اگر فرشتگان استماع مىكردند اطاعت امر كرده و در صورت عدم استماع عصيان نموده بودند .
با توجّه به آنچه گفته شد مىگوييم :
اگر كسى معتقد باشد كه متعلَّم بر معلَّم و موقف بر موقف و معرّف بر معرّف افضل و برتر است بر خلاف و بر عكس حكمت خداى عزّ و جلّ اعتقاد داشته و ترتيبى را كه خداوند تنظيم نموده منقلب كرده است و طبق مذهب و اعتقاد وى مىبايد زمين كه مركز است از نامى كه بر روى زمين بوده و خداوند عزّ و جلّ به واسطه نموّ و رشد آن را بر زمين فضيلت و شرافت داده برتر باشد و همچنين مىبايد نامى از حيوان كه حقّ جلّ و على به واسطه حيات و نموّ و روح آن را بر نامى تفضيل داده اعلى باشد و نيز وى بايد بپذيرد كه حيوان اعجم و غير ناطق كه از تكليف خارج است و امر و زجر به او متوجّه نيست اعلى و افضل است از حيوان ناطق كه مكلَّف بوده و امر و نهى به او متوجّه مىباشد و باز اين قائل بايد ملتزم شود حيوان ناطقى كه محجوج مىباشد از حجّت يعنى حجّت خداوند عزّ و جلّ بر خلايق برتر است و نيز متعلَّم از معلَّم اشرف مىباشد در حالى كه امر چنين نيست و خداوند عزّ و جلّ جناب آدم عليه السّلام را بر تمام مخلوقات چه روحانى و چه جسمانى حجّت و برتر از تمام قرار داده مگر كسانى كه اوّليّت حجّت و اقدميّت ولايت از آنها است و ايشان ذوات مقدّسه محمّد و آل محمّد صلوات الله عليهم اجمعين مىباشند به دليل روايت ذيل :

95