صهيب ، از حضرت جعفر بن محمّد ، از پدر بزرگوارش عليهما السّلام ، از آن حضرت سؤال شد : چرا ميّت را غسل مىدهند ؟
حضرت فرمودند : به خاطر نطفه اى كه از آن خلق شده و از او خارج مىگردد .
حديث ( 5 ) حسين بن احمد رحمة الله عليه ، از پدرش ، از احمد بن محمّد بن عيسى ، از احمد بن محمّد بن ابى نصر ، از عبد الرّحمن بن حمّاد نقل كرده كه گفت : از حضرت ابا ابراهيم ( امام هفتم عليه السّلام ) پرسيدم : چرا ميّت را غسل جنابت مىدهند ؟
حضرت فرمودند : خداوند تبارك و تعالى بالاتر و منزه تر از آن است كه اشياء را با دست خود و مباشرتا برانگيزد ، براى حضرتش دو فرشته بوده كه خلَّاق و آفريننده‌اند و هر گاه حقّ عزّ و جلّ اراده كرد موجودى را بيافريند به آن دو فرشته امر مىكند .
پس آن دو فرشته از آن تربتى كه حقّ عزّ و جلّ به آن اشاره كرده و فرموده :
* ( مِنْها خَلَقْناكُمْ وَفِيها نُعِيدُكُمْ وَمِنْها نُخْرِجُكُمْ تارَةً أُخْرى ) * ( از آن خاك شما را آفريده و به آن شما را باز گردانده و بار ديگر شما را از آن بيرون مىآوريم ) مقدارى برداشته پس آن را با نطفه اى كه در رحم قرار مىگيرد عجين مىنمايند و پس از آن به درگاه الهى عرض مىكنند : پروردگارا چه بيافرينيم ؟
حقّ تبارك و تعالى به آنها وحى مىفرمايد و آنچه را كه اراده كرده ، مذكر يا مؤنث ، مؤمن يا كافر ، سياه يا سفيد ، شقى يا سعيد را به آنها اعلام مىفرمايد و آنها نيز طبق اراده حقّ مىآفرينند و وقتى اين موجود مرد و از دنيا رفت عينا همان نطفه از او جارى شده و بيرون مىآيد لذا بايد ميّت را غسل جنابت داد .
باب دويست و سى و نهم سرّ اين كه ميّت را موقع دفن به طرف قبله متوجّه مىسازند حديث ( 1 ) پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله ، از احمد بن ابى عبد الله ، از پدرش ، از حمّاد بن عيسى ، از معاوية بن عمّار از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند :
براء بن معرور انصارى در مدينه بود و رسول خدا صلَّى الله عليه و آله در مكَّه و مسلمانان به طرف بيت المقدس نماز مىگذاردند ، براء وصيت كرد وقتى مردم و من را دفن

945