از جماعتى ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام ، از پدر بزرگوارش ، از جدّ گراميش عليهما السّلام ، فرمودند : امير المؤمنين عليه السّلام فرمودند :
در شگفتم از فرزند آدم كه اوّلش نطفه و پايانش مردار و در بين ظرف براى نجاست بوده و مع ذلك تكبّر مىنمايد .
حديث ( 3 ) محمّد بن على ماجيلويه ، از عمويش محمّد بن ابى القاسم ، از محمّد بن على كوفى ، از محمّد بن سنان ، از مفضّل بن عمر از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام ، حضرت فرمودند : بين سلمان و مردى سخنى واقع شد ، آن مرد گفت كيستى و چيستى ؟
سلمان فرمود : امّا ابتداء من و تو نطفه نجس بوده و پايان من و تو مردار متعفّن مىباشد و هر گاه قيامت بر پا شود و ترازوى اعمال را نصب كنند ، آن كس كه ترازويش سبك است دهانش بسته بوده و آن كه ترازوى اعمال او سنگين مىباشد مورد اكرام قرار مىگيرد .
حديث ( 4 ) پدرم رحمة الله عليه از سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمّد ، از صالح بن سندى ، از جعفر بن بشير ، از صالح حذاء ، از ابى اسامه ، وى مىگويد : محضر امام صادق عليه السّلام بودم شخصى از گروه مغيريّه راجع به يكى از سنن و احكام سؤال نمود ، حضرت فرمود :
چيزى نيست كه انسان به آن محتاج باشد مگر آن كه از ناحيه حقّ تعالى و رسولش در آن سنّتى و حكمى جارى شده ، كسى كه عارف به آن سنّت است عارف بود و آن كس كه جهل به آن دارد جاهل است .
مرد عرض كرد : در وارد شدن به خلاء سنّت چيست ؟
حضرت فرمودند : آن است كه ذكر خدا گفته و ياد او باشى و از شيطان پناه ببرى و وقتى فارغ شدى بگويى :
الحمد الله على ما اخرج منّى من الأذى في يسر و عافية .
مرد گفت : انسان در اين حال صبر نمىكند مگر آن كه به آنچه از او خارج مىشود مىنگرد .
حضرت فرمودند : در روى زمين انسانى نيست مگر آن كه با او دو فرشته بوده كه موكَّل وى هستند ، پس هر گاه در اين حال ( حال تخلَّى ) قرار مىگيرد گردنش را خم مىكنند و سپس به او مىگويند : اى فرزند آدم نگاه كن به آنچه در دنيا سعى برايش

873