مىدهد . اگر سؤال شود چرا زن هر گاه حائض شد نه روزه بايد بگيرد و نه نماز بخواند ؟
در جواب گفته مىشود : زيرا حيض در حدّ نجاست بوده لا جرم حقّ تبارك و تعالى دوست دارد كه زن فقط در حال طهارت عبادتش را نمايد و ديگر آن كه كسى كه نمازش صحيح نيست و در حقّش اساسا صلاة مشروع نمىباشد روزه هم مشروع نيست .
اگر سؤال شود : پس چرا وقتى زن از حيض پاك شد روزه اش را بايد قضاء كند ولى نمازش قضاء ندارد ؟
در جواب گفته مىشود : اين حكم علَّتهاى بسيار دارد :
از جمله آن كه : روزه مانع نمىشود از اين كه زن خدمت خود و شوهر نموده ، خانه اش را اصلاح كرده ، به امور خود پرداخته و مشغول فراهم كردن معيشت باشد ولى نماز از تمام اين امور ممانعت مىكند زيرا نماز در روز و شب چند مرتبه تكرار مىشود لذا به ملاحظه اشتغالاتى كه براى زن هست قضاء نمازها بر او بسيار مشكل است در حالى كه روزه اين طور نيست .
از جمله آن كه : در نماز رنج و مشقّت و پرداختن به اركان نماز مىباشد و حال آن كه روزه اين طور نيست بلكه صرف ترك طعام و شراب بوده و اصلا پرداختن به اركان در آن وجود ندارد .
از جمله آن كه : هيچ وقتى فرا نمىرسد مگر آن كه در آن نمازى جديد واجب مىگردد چه در روز و چه در شب و حال آن كه روزه چنين نيست زيرا هر روزى كه فرا مىرسد اين طور نيست كه روزه اش واجب باشد ولى در نماز هر وقتى كه حادث گردد نماز در آن وقت واجب مىباشد .
اگر گفته شود : چرا هر گاه شخص در ماه رمضان مريض شده يا مسافرت كند و از سفرش دست نكشيده يا مرضش بهبودى نيابد تا ماه رمضان آينده بر او فديه واجب است و قضاء روزه ساقط مىباشد امّا اگر بين اين دو رمضان مرضش خوب شده يا در وطن و يا جاى ديگر اقامه كرد و سفرش منقطع شد ولى قضاء روزه رمضان گذشته را نگرفت تا ماه رمضان آينده فرا رسيد بر او هم قضاء و هم فديه لازم مىباشد ؟
در جواب گفته مىشود : جهتش آن است كه در سال گذشته روزه رمضان آن بر شخص واجب بوده حال وقتى در طول سال وى بيمار بود به طورى كه نتوانست روزه

857