نموده حلال قرار نداده است ، شايسته و سزاوار است بگويم :
كسى كه اين مقاله و اشباه آن را ايراد كرده صرفا قصدش تقويت حجج و براهين مجوس مىباشد ، خدا هلاك كند ايشان را .
سپس امام عليه السّلام پرداختند به بيان كيفيّت پيدايش نسل از جناب آدم عليه السّلام و تكثيرش از ذريّه آن حضرت و فرمودند : براى آدم هفتاد پشت متولَّد شد كه در هر پشتى يك پسر و يك دختر بود تا وقتى كه هابيل به دست قابيل كشته شد پس از وقوع اين حادثه آدم سخت به جزع آمد و از فراغ هابيل بسيار گريست به طورى كه تا پانصد سال توان تماس گرفتن و نزديكى نمودن با حوا را نداشت [1] و بعد از سپرى شدن اين دوران با حوّا مقاربت نمود خداوند متعال بر خلاف هر بار تنها شيث را به او عنايت فرمود و با وى دوّمى نبود ، اسم شيث هبة الله بوده و اوّلين كسى مىباشد كه در زمين به عنوان وصىّ تعيين گرديد و بعد از شيث خداوند متعال تنها يافث را به وى عنايت نمود و با او نيز دوّمى نبود و وقتى هر دو به سن بلوغ و ادراك رسيدند و حقّ عزّ و جلّ اراده كرد با رعايت نمودن آنچه قلم بر صفحه لوح محفوظ ثبت و ضبط كرده و نكاح خواهر با برادر را حرام اعلام نموده ، لذا بدين منظور روز پنجشنبه بعد از عصر فرشته اى از بهشت به نام « نزله » به زمين فرو فرستاد و به جانب آدم امر فرمود كه او را به تزويج شيث درآورد و آدم نيز چنين نمود سپس بعد از عصر فرداى آن روز فرشته اى ديگر به نام « منزله » از بهشت به زمين فرستاد و به آدم فرمان داد او را به تزويج يافث درآورد و آدم اطاعت امر نمود از ازدواج شيث با حوريه پسرى و از تزويج يافث با فرشته دخترى متولد شد و پس از به بلوغ رسيدن اين پسر و دختر حقّ تبارك و تعالى دستور داد دختر يافث با پسر شيث ازدواج كند و پس از اين ازدواج انبياء و سفراء از نسل اين دو به عرصه وجود آمدند و پناه به خدا بايد برد از آنچه كه اين گروه گفته و معتقدند كه نسل انبياء از تزويج خواهر و برادر بوده .
باب هيجدهم مقاله محمّد بن بحر شيبانى عليه الرحمه معروف به رهنى [2]

[1] - در برخى از روايات آمده است كه پس از قتل هابيل چهل صباح آدم گريست و در بعضى ديگر چهل صباح و مساء وارد شده و به نظر مىآيد كه مضمون اين دو روايت اقرب به صواب و واقع باشد .
[2] - مرحوم مامقانى در رجال فرموده : رهنى با راء مهمله مضموم و هاء ساكنه و نون و ياء مشدّد منسوب است به « رهنة » كه قريه اى است در كرمان و ابن داود از نسخه اى نقل كرده كه ضبط آن با دال به جاى راء مىباشد .

85