آن كه بدن ميّت از ديد دوستان و دشمنان مستور و پوشيده بماند تا در نتيجه نه دشمنان شماتت كنند و نه دوستان از رؤيت صحنه دلخراش پاشيده شدن جسد او محزون گردند .
اگر گفته شود : چرا كسى كه ميّت را غسل مىدهد امر شده به اين كه خودش نيز غسل كند ؟
براى اين كه طاهر شود از رطوبتى كه از ميّت به وى رسيده چه آن كه روح وقتى از بدن خارج گشت اكثر آفات و قذارات در او باقى مىمانند و ديگر آن كه به خاطر حريص نشدن مردم به ميّت و به تماس گرفتن با او زيرا علَّت نجاست و آلودگى در او غالب مىباشد .
اگر گفته شود : چرا اگر مرده غير انسان همچون پرندگان و چهارپايان و درندگان و غير اينها را مسّ كنند غسل واجب نمىشود ؟
در جواب گفته مىشود : جهتش آن است كه اين حيوانات ملبّس هستند به لباسى چون پر ، پشم ، مو و كرك و بدون ترديد اين اشياء پاك بوده و مرگ و موت در آنها معنا ندارد زيرا حيات در آنها نيست تا مرگى باشد و آنچه غالبا از اين حيوانات مورد مسّ واقع مىشود همين لباس آنها است كه موجب غسل نيست لذا به طور كلى شارع مقدّس مس آنها را موجب غسل قرار نداده اگر چه با اجزاء روح دار آنها تماس حاصل شود .
اگر گفته شود : چرا خواندن نماز بر ميّت را بدون طهارت جايز مىدانيد ؟
در جواب گفته مىشود : زيرا در اين نماز ركوع و سجود نيست بلكه دعا و سؤال رحمت است و در هر حالى مىتوان دعاء نمود و از خدا سؤال حاجت كرد چه در حال طهارت و چه در غير آن و وضوء فقط در نمازى واجب است كه ركوع و سجود دارد .
اگر سائل بگويد : چرا خواندن نماز بر ميّت را پيش از مغرب و بعد از طلوع فجر جائز مىدانيد ؟
در جواب گفته مىشود : اين نماز در وقت حضور موت و بيمارى مرگ واجب مىباشد و وقت معيّنى همچون نمازهاى ديگر ندارد بلكه نمازى است كه در وقت حدوث مرگ كه امرى است غير اختيارى براى انسان واجب مىگردد و در واقع خواندن اين نماز حقّى است از ميّت بر عهده احياء كه بايد آن را اداء كنند و حقوق را در هر وقتى مىتوان اداء نمود مشروط به اين كه وقت خاصّى نداشته باشد چنانچه

849