معنوى تزكيه گشته و در نتيجه بنده طاهر الجسم و القلب در مقابل پروردگار جبّار مىايستد و با او مناجات مىنمايد . اگر گفته شود : چرا در وضوء شستن صورت و دستها و مسح سر و پاها واجب گشته ؟
در جواب گفته مىشود : براى اين كه بنده وقتى در مقابل پروردگار جبّار ايستاد از جوارح و اعضائش مانع و حاجب را بر طرف كرده و آنچه را كه در وضوء واجب است شسته يا مسح كند ظاهر مىگرداند چه آن كه با صورت خود را رو به قبله قرار داده و سجده نموده و خضوع و خشوع مىنمايد و با دست سؤال كرده و از درگاه ربوبى طلب حاجت نموده و از غير خدا خود را منقطع قرار مىدهد و با سر در ركوع و سجود خود را مقابل قبله قرار مىدهد و با پاها ايستاده و مىنشيند .
اگر گفته شود : چرا صورت و دو دست را بايد شست و سر و پاها را مسح نمود و جهت اين كه شستن تمام يا مسح همه واجب نشده چيست ؟
در جواب گفته شده : علَّتهاى بسيار دارد :
از جمله آن كه : عبادت عبارتست از ركوع و سجود و اين دو با صورت و دو دست صورت مىگيرد نه با سر و پاها لذا صورت و دو دست لازم است شسته شوند و بدين وسيله طهارت و نظافت بيشترى پيدا مىكنند .
ديگر آن كه : شستن سر و پاها در تمام اوقات نماز از طاقت مردم خارج بوده و تكليف به آن در همه حالات سرما و گرما ، سفر و حضر ، مرض و صحّت و جميع ازمان ، شب و روز تكليف شاقّى است به خلاف شستن صورت و دستها كه مشقّت چندانى ندارد و فرائض و عبادات واجب بر اساس طاقت ضعيفترين افراد صحيح المزاج واجب گرديده و سپس تعميم داده شده و اشخاص قوى را نيز شامل گرديده است .
ديگر آن كه سر و پاها در تمام اوقات همچون صورت و دستها منكشف و ظاهر نبوده بلكه با عمامه و كلاه يا جوراب و كفش مستور پوشيده هستند قهرا از آلودگى مصونتر و محفوظتر مىباشند لذا شستن آنها چندان لزومى ندارد .
اگر سائل بگويد : چرا فقط وضوء به خاطر آنچه از طرفين ( قبل و دبر ) خارج مىشود يا خصوص خواب واجب بوده نه اشياء ديگر ؟
در جواب گفته مىشود : طرفين انسان راه خروج نجاست مىباشد و در انسان هيچ راهى غير از اين دو نيست كه از خود انسان نجاست به او رسيده و وى را

817