مخلوقات واسطه اى بوده كه همان رسولش باشد ، رسول بايد معصوم بوده و امر و نهى الهى را به مردم برساند و چيزى را كه به واسطه اش منافعشان جلب و مضارشان دفع مىگردد را به آنها تفهيم كند زيرا در آفرينش آنها چيزى نيست كه به واسطه اش به آنها عرفان پيدا كنند .
پس به ناچار مىبايد واسطه يعنى رسول را شناخته و از او اطاعت كنند و بدين ترتيب معرفت رسل و طاعتشان واجب گرديد چه آن كه اگر واجب نباشد كوچكترين منفعتى در آمدن آنها نبوده بلكه آمدنشان عبث و بدون فائده مىگردد و اين از صفت حكيمى كه هر چيزى را متقن آفريده نمىباشد .
اگر سائلى بگويد : چرا حقّ تعالى صاحبان امرى قرار داد و ما را مأمور به اطاعتشان نمود ؟
در جواب گفته مىشود : به چند علَّت :
از جمله : خلائق وقتى دانستند در محدوديّت بوده و بارى تعالى برايشان حدودى معيّن كرده و مأمور هستند از آنها تجاوز نكنند زيرا در اين تجاوز فساد خودشان مىباشد ، به طور قطع و يقين خواهند دانست كه اين معنا تحقق نخواهد يافت مگر به اين كه حقّ عزّ و جلّ براى ايشان امينى قرار داده باشد كه مباحات را براى آنها بيان كرده و ايشان به آنها راهنمايى نموده و از تعدّى و متعرّض شدن نسبت به محظورات و منهيّات بازشان دارد چه آن كه اگر چنين امينى در بين نباشد بسا افراد به منظور رسيدن به لذّات و منافع خويش دست به هر كارى زده اگر چه غير در فساد بيفتد ، پس به منظور جلوگيرى از چنين تباهى و فسادى حقّ تبارك و تعالى براى خلائق و بندگان قيّمى قرار داد تا ايشان را از فساد منع كرده و حدود و احكام را اقامه نمايد .
و از جمله : هيچ ملَّتى را سراغ نداريم كه بدون قيّم و رئيسى زندگى كنند زيرا در امور دين و دنيا چاره اى نيست از وجود يك رئيس و سرپرست ، بنا بر اين حكمت حكيم مقتضى است خلائق را بدون ولى و سرپرست نگذار تا به واسطه اش با اعداء خود نبرد نموده و به دستور و راهنمايى وى غنائم را تقسيم كرده و به امامتش جمعه و جماعاتشان را اقامه نموده و تحت سرپرستى او ظالم از مظلوم استنكاف كرده و ظلم به وى ننمايد .
از جمله : اگر حقّ تعالى براى مردم امام و سرپرستى امين و حافظ قرار ندهد ملَّت و امّت به زوال و اندراس مىروند ، دين از بين رفته ، سنن و احكام تغيير و تبدّل

807