ابى طالب عليهما السّلام ، حضرت فرمودند : چند نفر يهودى محضر رسول خدا صلَّى الله عليه و آله رسيدند دانشمندترين آنها به حضرت عرض كرد : بفرماييد تفسير : سبحان الله و الحمد لله و لا اله الَّا الله و الله اكبر چيست ؟
نبىّ اكرم صلَّى الله عليه و آله فرمودند : خداوند عزّ و جلّ مىداند كه بنى آدم بر خدا دروغ مىبندند لذا فرموده : سبحان الله يعنى خدا منزّه و مبرّا است از آنچه انسانها مىگويند .
و امّا الحمد لله : خداوند عزّ و جلّ مىداند كه بندگان شكر نعمتش را اداء نمىكنند لذا پيش از آن كه بندگان او را حمد كنند او خودش را ستوده و اين حمد الهى و ستودنش اوّلين كلامى است كه اگر نمىبود هرگز خدا به احدى نعمتى نمىداد .
و عبارت لا اله الَّا الله يعنى شهادت به وحدانيّت حقّ تعالى ، اعمال بندگان قبول نمىشود مگر به آن و اين كلمه تقوى است كه در روز قيامت ترازوى عمل به واسطه اش سنگين مىشود .
و امّا الله اكبر : بالاترين كلمات و نزد خدا محبوبترين آنها است يعنى شىء در عالم وجود بزرگتر از حقّ تعالى نيست و نماز صحيحا واقع نمىشود مگر به واسطه آن زيرا نماز بر خداوند عزيز و ارجمند است و الله اسم عزيز و ارجمند حقّ عزّ و جلّ مىباشد .
يهودى گفت : اى محمّد راست گفتى ، پاداش كسى كه اين كلمات را بگويد چيست ؟
حضرت فرمودند : هنگامى كه بنده بگويد : سبحان الله تمام موجودات زير عرش با او خدا را تسبيح مىكنند پس حقّ تعالى به گوينده اش ده مقابل اجر و ثواب مىدهد و زمانى كه بگويد : الحمد الله ، حقّ تعالى نعمتهاى دنيا در حالى كه وصل به نعمتهاى آخرت شده‌اند را به او ارزانى مىفرمايد و اين كلمه ، كلمه اى است كه هر گاه اهل بهشت داخل آن مىشوند بر زبان جارى مىسازند و تمام كلماتى كه در دنيا شخص مىگويد قطع و محو شده مگر الحمد لله و همين معنا مراد حقّ تعالى از آيه شريفه است كه مىفرمايد :
* ( دَعْواهُمْ فِيها سُبْحانَكَ اللَّهُمَّ وَتَحِيَّتُهُمْ فِيها سَلامٌ وَآخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّه رَبِّ الْعالَمِينَ ) * ( در بهشت زبان شوق به تسبيح و تقديس خدا گشايند كه بار الها تو از هر نقص و آلايش پاك و منزّهى و ثناى آنها در بهشت سلامت ابدى مىبخشد و آخرين سخنشان حمد پروردگار عالميان است ) .

801