ولايت را به شما تفويض نمود و برايتان بابى قرار داد تا به واسطه آن ابواب فرائض گشوده گردد و اگر حضرت ختمى مرتبت محمّد مصطفى صلَّى الله عليه و آله و اوصياء آن حضرت كه جملگى فرزندانش مىباشند نبودند شما همچون بهائم متحيّر مىبوديد يعنى يك واجب از واجبات را هم نمىدانستيد پس باب الله الى الفرائض وجود مبارك نبىّ اكرم صلَّى الله عليه و آله و اوصياء طاهرينش مىباشند و همان طورى كه نمىتوان وارد قريه اى شد مگر از باب و دروازه آن به فرائض الهى نيز نمىتوان رسيد مگر از طريق معصومين عليهم السّلام ، بارى وقتى حقّ جلّ و علا بر شما منّت نهاد و اولياء و اوصياء را بعد از نبىّ و پيامبرتان بپا داشت فرمود : * ( الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلامَ دِيناً ) * ( امروزه دين شما را كامل كرده و نعمت خود را بر شما تمام نموده و اسلام را برايتان دين پسنديدم ) البته براى اوليائش حقوقى در عهده شما واجب كرد و امر فرمود كه آنها را اداء نماييد تا بدين ترتيب همسران و اموال و مأكل و مشربتان بر شما حلال و مباح شده و به واسطه ايشان بركت و رشد و نمو و پيدا شدن ثروت را به شما تعليم نموده تا علم پيدا كند مطيع از بين شما به غيب .
خداوند تبارك و تعالى در قرآن مىفرمايد : * ( قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْه أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى ) * ( بگو من از شما اجر رسالت جز اين نخواهم كه مودت و محبت مرا در حقّ خويشاوندان منظور داريد ) .
بدانيد كسى كه بخل ورزد محققا بر خود بخل ورزيده چه آن كه حقّ عزّ و جلّ غنى است و شما محتاج به او هستيد ، نيست معبودى مگر او ، پس بدانيد بعد از آنچه بخواهيد خدا و رسول و مؤمنين كردار شما را مىبينند سپس به عالم غيب و شهادت برگردانده شده تا به آنچه انجام داده‌ايد خبرتان دهند و عاقبت و پايان كار از آن پرهيزكاران مىباشد و حمد و سپاس براى پروردگار عالميان است .
حديث ( 7 ) محمّد بن على ماجيلويه رحمة الله عليه از عمويش محمّد بن ابى القاسم ، از يحيى بن على كوفى ، از محمّد بن سنان از صباح مدائنى ، از مفضل بن عمر نقل كرده كه گفت : حضرت ابى عبد الله عليه السّلام نامه اى به سوى وى مرقوم فرموده و در آن آمده بود : خداوند متعال هرگز پيامبرى را مبعوث نفرموده كه مردم را به معرفت بارى تعالى دعوت كند ولى نسبت به اوامر و نواهى او سفارشى ننمايد .
خداوند متعال از بندگان عمل به واجباتى را كه با شرائط و اجزايى بر آنها واجب

797