برخى ديگر را كفايت نمود و رسل و سفرايش را بر ايشان مبعوث داشت و نمايندگان و حجّتهايش را با بشارت و انذار بر آنها گمارد تا آنها ايشان را بر انجام مراسم عبوديّت و خاكسارى در مقابل معبودشان امر نموده و به انواع و انحاء تعبّدات راهنمايى كنند ، و همچنين در دنيا و آخرت بر آنها عقوبت و پاداش قرار داد تا بدين وسيله ايشان را در انجام كارهاى شايسته راغب و از كارهاى ناپسند باز دارد و نيز بدين طريق آنها را به طلب معاش و تجارت دلالت نمود و نتيجه اين همه الطاف و عنايات اين شد كه ارواح دانستند رب نبوده بلكه مربوب هستند و بندگانى بوده كه آفريدهء حضرت خالق مىباشند از اين رو به عبادت بارى تعالى روى آوردند و بدين ترتيب مستحق نعيم ابدى و فردوس جاودانى شده و از وحشت در امان ماندند .
سپس حضرت فرمودند : اى پسر فضل خداوند تبارك و تعالى نظرش به بندگان بهتر است از نظر آنها به خودشان ، آيا نمىبينى برخى از ايشان طالب تفوّق بر غير بوده به حدّى كه اين معنا ايشان را به سر حدّ دعواى ربوبيّت كشانده و بعضى ديگر از ايشان حبّ جاه و بزرگى باعث شده كه ادّعاى پيامبرى كنند بدون اين كه استحقاقش را داشته باشند و گروهى ديگر ادّعاى امامت نموده در حالى كه لايق آن نبوده و علاوه بر آن نقص و عجز و سستى و فقر و درد و استحقاق عقوبت را در خود احساس نموده و مىدانند كه مرگ بر ايشان غالب بوده و اجتماعشان را متفرق مىسازد .
اى پسر فضل ، خداوند تنها آنچه را كه براى بندگان صلاح است پيش آورده و كوچكترين ظلمى به ايشان نمىكند ولى خودشان به خود ستم مىنمايند .
باب چهاردهم سرّ ناميده شدن حوّا به حوّا حديث ( 1 ) علىّ بن احمد بن محمّد رضى الله عنه مىگويد : محمّد بن ابى عبد الله كوفى ، از موسى بن عمران نخعى ، از عمويش حسين بن يزيد نوفلى ، از على بن ابى حمزه ، از ابى بصير ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام نقل نموده كه آن حضرت فرمودند : به خاطر اين حوّا را حوّا ناميده‌اند كه از حىّ و زنده آفريده شده ، خداوند عزّ و جلّ در قرآن فرموده :
* ( خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ واحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْها زَوْجَها ) * ( خداوند متعال شما را از يك نفس

75