ميثم گريست و سپس گفت : به خاطر حديثى كه وضع و جعل كرده بودند گمان مىكردند كه روز عاشوراء روزى است كه خداوند متعال توبه آدم عليه السّلام را در آن روز پذيرفته در حالى كه حقّ جلّ و علا توبه او را در ذى الحجّه پذيرفته است و نيز مىپنداشتند كه عاشوراء روزى است كه خداوند منّان توبه جناب داود عليه السّلام را در آن قبول كرده و حال آن كه توبه او را در ذى الحجّه پذيرفته است و همچنين گمان مىكردند كه عاشوراء روزى است كه خداوند متعال جناب يونس عليه السّلام را در آن روز از شكم ماهى بيرون آورده و حال آن كه در ذى الحجّه او را بيرون آورد و نيز خيال مىكردند در اين روز كشتى نوح عليه السّلام به كوه جودى رسيد و حال آن كه استقرار كشتى در روز هيجدهم ذى الحجّه بوده است و نيز تصور مىكردند كه در اين روز خداوند دريا را براى بنى اسرائيل شكافت در صورتى كه شكافتن دريا براى بنى اسرائيل در ماه ربيع الاوّل بوده است ، سپس ميثم فرمود : اى جبله بدان كه حضرت حسين بن على عليهما السّلام در روز قيامت سرور و آقاى همه شهداء بوده و درجه و مقام اصحابش از تمام شهداء بالاتر است ، اى جبله هر گاه بر آسمان نگريستى و آن را سرخ همچون خون تازه ديدى بدان كه سيد الشهداء حضرت حسين بن على عليهما السّلام شهيد شده است .
جبله مىگويد :
روزى خارج شده و ملاحظه كردم كه شعاع آفتاب روز ديوارها همچون چادرى سرخ كشيده شده پس صيحه زده و گريسته و گفتم : به خدا سوگند آقا و سرور ما حسين عليه السّلام كشته شد .
باب صد و شصت و سوّم سرّ اقدام اصحاب امام حسين عليه السّلام بر كشته شدن حديث ( 1 ) محمّد بن ابراهيم بن اسحاق رضى الله عنه مىگويد : عبد العزيز بن يحيى جلودى از محمّد بن زكريا جوهرى از جعفر بن محمّد بن عماره ، از پدرش ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام چنين نقل كرده : وى مىگويد محضر امام عليه السّلام عرض كردم : مرا از اصحاب حضرت امام حسين عليه السّلام و اقدامشان بر مرگ خبر دهيد كه سرّ آن چه بود ؟
حضرت فرمودند : پرده از جلو ديدگان آنها كنار زده شد و منازل خود را در بهشت ديدند لذا هر كدام از آنها اقدام بر كشته شدن مىنمودند تا به سرعت هر چه

739