كرده يا روزى كه در آن امير المؤمنين عليه السّلام به شهادت رسيده و يا روزى كه امام حسن عليه السّلام در آن به وسيله سمّ شهيد گرديدند ؟
امام عليه السّلام فرمودند : روز امام حسين عليه السّلام از تمام ايام مصيبتش بزرگتر مىباشد زيرا اصحاب كساء كه كريمترين مخلوقات و شريفترين آنها نزد خدا بوده پنج تن مىباشند ، پس وقتى نبىّ اكرم صلَّى الله عليه و آله از بين ايشان رحلت كردند امير المؤمنين و فاطمه و حسن و حسين عليهم السّلام باقى ماندند پس مردم ايشان را تسليت مىدادند و وقتى فاطمه سلام الله عليها از بينشان رفتند مردم امير المؤمنين و حسن و حسين عليهم السلام را امر به صبر مىنمودند و وقتى امير المؤمنين عليه السّلام رفتند مردم حسنين عليهما السّلام را تسليت مىدادند و وقتى امام حسن عليه السّلام از دنيا رفتند مردم امام حسين عليه السّلام را تسليت مىگفتند و وقتى ايشان شهيد شدند در اصحاب كساء احدى باقى نمانده بود كه مردم به او تسليت بگويند پس رفتن امام حسين از دنيا به مثابه اين بود كه تمام اصحاب كساء از دنيا رفته‌اند چنانچه بقاء آن حضرت همچون بقاء جميع آنها بود لذا روز شهادت آن حضرت از نظر مصيبت از تمام ايّام بزرگتر مىباشد .
عبد الله بن فضل هاشمى مىگويد : محضر امام عليه السّلام عرضه داشتم : اى فرزند رسول خدا چرا مردم به على بن الحسين عليهما السّلام تسليت نمىگفتند همان طورى كه به آباء و پدرانش عليهم السّلام تسليت مىگفتند مگر ايشان مانند آنها امام و حجّت خدا نبودند ؟
امام عليه السّلام فرمودند : چرا ، على بن الحسين عليهما السّلام سرور عبادتكنندگان و بعد از پدرانش حجّت خدا بر مردم بود ولى رسول خدا صلَّى الله عليه و آله را ملاقات نكرده و از آن حضرت حديثى نشنيده و علمش بالوارثة مىباشد يعنى از پدر و پدر از جد و جدّش از نبىّ اكرم صلَّى الله عليه و آله اخذ نموده در حالى كه امير المؤمنين و حضرت فاطمه و حسنين عليهم السّلام را مردم بالعيان در آنات متوالى با رسول خدا صلَّى الله عليه و آله مشاهده كرده بودند لذا هر گاه يكى از اين حضرات را مىديدند ياد حال او با رسول خدا صلَّى الله عليه و آله افتاده و سخن حضرتش را با او و در باره او به ياد مىآوردند ، و وقتى آن ذوات مقدّسه از دنيا رفتند مردم از مشاهده عزيزان خدا محروم شدند و در فقدان هيچ يك فقدان جميع نبود مگر در مورد حضرت امام حسين عليه السّلام چه آن كه بعد جميعشان از دنيا رفت فلذا روز شهادت آن حضرت از حيث مصيبت بزرگترين روزها است .
عبد الله بن فضل هاشمى مىگويد : محضر امام عليه السّلام عرض كردم : اى فرزند رسول

733