به او گفتم : صفت عصمت در امام عليه السّلام چيست و به چه چيز شناخته مىشود ؟
هشام گفت : تمام گناهان و معاصى از چهار راه پيدا شده كه پنجمى ندارند ، آن چهار تا عبارتند از : حرص ، حسد ، غضب و شهوت و واضح و روشن است كه اين چهار تا از امام عليه السّلام منتفى هستند و توضيح انتفاء اين چهار صفت از امام عليه السّلام چنين است :
جائز نيست امام عليه السّلام نسبت به دنيا حريص باشد زيرا دنيا و تمام شئونات آن زير نگين امام است چه آن كه حضرتش خازن مسلمين است و اختيار تمام دنيا به دست او است از اين رو براى چه حرص بورزد .
و نيز جايز نيست امام عليه السّلام حسود باشد زيرا انسان نسبت به انسان برتر از خود حسد مىورزد و حال آن كه موجودى بالاتر و برتر از امام عليه السّلام نيست تا بخواهد به او حسد داشته باشد بلكه تمام انسانها مادون مقام حضرتش مىباشند و حسد داشتن نسبت به انسان مادون معقول نيست .
و همچنين جايز نيست امام عليه السّلام براى امرى از امور دنيا غضب كند مگر آن كه غضبش براى رضاى خدا باشد كه در اين صورت جايز بلكه ممدوح است نظير اين كه خداوند و حضرتش اقامه حدود را واجب كرده و آن جناب را مأمور ساخته در راه خدا از سرزنش سرزنشكنندگان ابايى نداشته باشد و در دين خدا رأفت و عطوفت را به كار نبرده تا حدود الهى اقامه شوند .
و نيز جايز نيست كه امام تابع شهوات بوده و دنيا را بر آخرت اختيار كند زيرا خداوند عزّ و جلّ آخرت را محبوب آن حضرت قرار داده همان طورى كه دنيا را محبوب ما گردانيده ، پس امام عليه السّلام به آخرت نظر مىكند همان طورى كه ما به دنيا مىنگريم ، بنا بر اين چطور ممكن است امام آخرت را ترك و دنيا را اخذ كند و اساسا ديده نشده كه كسى صورت زيبا و جميل را به خاطر روى قبيح رها كند يا طعام پاكيزه و خوش طعم را به خاطر طعام تلخ و بد طعم ترك نمايد يا جامه نرم و لطيف را گذاشته و لباس خشن بپوشد يا نعمت دائم و باقى را فداى دنياى زائل و فانى كند .
باب صد و پنجاه و ششم سرّ قرار داده شدن امامت در اولاد حضرت امام حسين نه امام حسن صلوات الله عليهما

663