اگر زمين از حجت به قدر چشم بهم زدن خالى بماند اهلش را فرو مىبرد .
حديث ( 22 ) پدرم رحمة الله عليه فرمود : سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمّد بن عيسى و محمّد بن الحسين بن ابى الخطَّاب و محمّد بن عيسى از عبيد ، از محمّد بن سنان و على بن نعمان ، از عبد الله بن مسكان ، از ابو بصير ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام نقل كرده كه حضرت فرمودند : خداوند عزّ و جلّ زمين را نمىگذارد مگر آن كه در روى آن عالمى باشد كه به زياده و نقصان روى زمين آگاه و واقف باشد لذا هر گاه اهل ايمان چيزى را زياد كردند او ايشان را برگردانده و هر زمان كه از چيزى نقص كردند وى آن را براى ايشان كامل سازد پس به ايشان بگويد : آن را كامل اخذ كنيد و اگر غير از اين باشد امور مؤمنين بر ايشان مشتبه شده و نمىتوانند بين حقّ و باطل فرق بگذارند .
حديث ( 23 ) پدرم رحمة الله عليه فرمود : سعد بن عبد الله ، از يعقوب بن يزيد ، از محمّد بن ابى عمير ، از منصور بن يونس از اسحاق بن عمّار ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند :
زمين خالى نمىباشد از چيزى مگر آن كه در روى آن عالمى است كه هر گاه مؤمنين چيزى را اضافه كردند او آنها را برگردانده و اگر ناقص نمودند چيزى را بر ايشان تمام و كامل مىگرداند .
حديث ( 24 ) احمد بن محمّد رحمة الله عليه از پدرش ، از احمد بن محمّد بن عيسى و محمّد بن عبد الجبّار ، از عبد الله بن محمّد حجّال ، از ثعلبة بن ميمون ، از اسحاق بن عمّار ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام ، نقل كرده كه آن جناب فرمودند :
زمين هيچ گاه از كسى كه به زياده و نقصان واقف و آگاه است خالى نمىباشد لذا هر گاه مسلمانان چيز زيادى آوردند او آن را طرح كرده و هر گاه شيئى را ناقص نمودند وى آن را برايشان تكميل مىنمايد و اگر چنين نمىبود امور مسلمين برايشان مشتبه و مختلط مىگشت .
حديث ( 25 ) پدرم رحمة الله عليه فرمود : سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمّد و محمّد بن

647