حديث ( 6 ) محمّد بن الحسن بن احمد بن الوليد رضى الله عنه مىفرمايد : احمد بن ادريس ، از محمّد بن احمد بن يحيى بن عمران اشعرى ، از يعقوب بن يزيد ، از حسن بن على الوشاء ، از كسى كه ذكرش نموده ، از برخى روات كه او گفت :
روزى نيست مگر آن كه فرشته اى از مشرق ندا مىكند :
اگر خلايق مىدانستند براى چه آفريده شده‌اند ، راوى گفت : فرشته اى ديگر از مغرب جوابش را داده و مىگويد :
هر آينه عمل مىكردند براى آنچه به منظورش خلق گرديده‌اند .
حديث ( 7 ) ابو الحسن طاهر بن محمّد بن يونس بن حيات كه مرد فقيهى است در اجازه اى كه به من در بلخ داد فرمود : محمّد بن عثمان هروى ، از ابو محمّد حسن بن مهاجر از هشام بن خالد ، از حسن بن يحيى ، از صدقة بن عبد الله از هشام ، از انس ، از نبىّ اكرم صلَّى الله عليه و اله نقل كرده كه آن حضرت نيز از جبرئيل عليه السّلام حكايت كردند كه وى گفت : خداوند تبارك و تعالى فرمود : كسى كه به دوست و ولىّ من اهانت كند به محاربه با من برخاسته است و اگر تردد در حقّ من راه مىداشت در هيچ فعلى تردد نداشتم مثل تردّدى كه در قبض روح مؤمن برايم حادث مىشد [1] زيرا مؤمن از مرگ كراهت دارد و من هم از كارى كه مورد كراهت مؤمن است ، بيزارم ولى در عين حال چاره اى از مرگ و مردن او نمىباشد ، و بنده من با هيچ عمل و كردارى به اندازه انجام آنچه را كه بر او واجب كرده‌ام به من نزديك نمىشود و پيوسته بنده‌ام به درگاه من زارى مىكند تا محبوبم واقع شود و وقتى محبوبم قرار گرفت گوش و چشم و دست و پناهگاهش مىگردم ، اگر مرا بخواند اجابتش كرده و اگر از من درخواست كند به او عطا خواهم نمود ، برخى از بندگان مؤمن هستند كه مىخواهند عبادتى را انجام دهند ولى منصرفشان مىكنم تا خود بينى به ايشان راه نيابد و بدين ترتيب حالشان فاسد گردد چنانچه پاره اى از بندگان مؤمن سلامتى ايمانشان صرفا با فقر است به طورى كه اگر غنى شوند ايمانشان فاسد مىشود يا بعضى ديگر هستند كه سلامتى ايمان آنها فقط با ابتلاء به بيمارى تأمين گشته لذا اگر جسمشان سالم شود

[1] - در متن حديث محذوف در تقدير است و بفرموده مرحوم مجلسى در بحار تقدير چنين مىباشد : لو جاز علىّ التردّد ما ترددت في شىء چنانچه ما در ترجمه بر اساس همين تقدير عبارت را برگردان نموديم البته تقادير ديگرى نيز گفته‌اند كه به جهت عدم اطاله كلام از ذكرشان صرف نظر كرديم .

63