آن طرف كه صورت فاطمه بود رفتند . باز فاطمه صورت خود را برگردانيد و چندين بار اين كار تكرار شد و فاطمه گفت : يا على ! روى من لباس بكش و به زنانى كه اطراف او بودند گفت : صورت مرا برگردانيد و چون صورت او را برگردانيدند و آن دو نفر هم به سوى او برگشتند ، ابو بكر گفت : اى دختر رسول خدا ، ما براى جلب رضايت تو و دورى از خشم تو نزد تو آمده‌ايم ، از تو درخواست مىكنيم كه ما را ببخشى و از چيزى كه از جانب ما در بارهء تو واقع شده درگذرى . فاطمه گفت : من هرگز با شما حتى يك كلمه سخن نمىگويم تا وقتى كه با پدرم ملاقات كنم و از شما و كارهايى كه در بارهء من كرديد به او شكايت كنم . گفتند : ما آمده‌ايم و از تو معذرت مىخواهيم و در طلب خوشنودى تو هستيم ، ما را ببخش و از ما درگذر و ما را به سبب كارهايى كه كرده‌ايم مؤاخذه مكن . فاطمه به سوى على ( ع ) متوجّه شد و گفت : من هرگز با آنان سخن نخواهم گفت مگر اينكه از آنها راجع به سخنى كه از پيامبر خدا شنيده‌اند بپرسم ، اگر تصديق كردند آن وقت نظر خودم را اظهار خواهم كرد . گفتند : اشكالى ندارد و ما جز حق نخواهيم گفت و جز به راستى شهادت نخواهيم داد .
فاطمه عليها السّلام گفت : شما را به خدا سوگند مىدهم آيا به ياد داريد كه پيامبر خدا در دل شب شما را به سبب كارى كه از على عليه السّلام صادر شده بود دعوت كرد ؟ گفتند :
آرى . گفت : شما را به خدا سوگند مىدهم آيا شما از پيامبر شنيديد كه گفت : فاطمه پارهء تن من است و من از او هستم ، هر كس او را اذيّت كند مرا اذيّت كرده و هر كس مرا اذيّت كند خدا را اذيّت كرده و هر كس او را پس از مرگ من اذيّت كند ، مانند آن است كه مرا در حال حياتم اذيّت كرده است و هر كس او را در حال حيات من اذيّت كند مانند آن است كه مرا پس از مرگم اذيّت كرده است ؟ گفتند : آرى . فاطمه گفت :
سپاس خدا را . سپس گفت : خدايا من تو را گواه مىگيرم و اى كسانى كه در اينجا حضور داريد شما هم گواه باشيد كه اين دو نفر مرا در زندگى و در حال مرگ اذيّت كردند و به خدا سوگند كه هيچ سخنى با شما نخواهم گفت تا پروردگارم را ملاقات كنم و از شما به سبب كارهايى كه كرده‌ايد شكايت كنم . در اين هنگام ابو بكر گفت :
واى بر من ، هلاك شدم و گفت : اى كاش مادرم مرا نزاييده بود ، عمر گفت : تعجّب از مردم است كه چگونه تو را به خلافت انتخاب كردند و تو پيرمرد خرفتى هستى كه به

609