مىشدند و اين حيوانات آن حضرت را حمل مىكردند و در شب معراج وجود مبارك نبىّ صلَّى الله عليه و آله بر براق سوار شدند و آن حيوان حضرتش را حمل كرد در حالى كه واضح و روشن است قدرت و استقامت اين حيوانات از على عليه السّلام كمتر بوده .
محمّد بن حرب مىگويد : عرض كردم : به خدا قسم از همين موضوع مىخواستم سؤال كنم .
امام عليه السّلام در جواب اين سؤال فرمودند : على عليه السّلام به واسطه رسول خدا صلَّى الله عليه و آله شرافت يافت و به بركت نبىّ اكرم ارتفاع مقام پيدا نمود و به توسّط آن حضرت به اين رتبه رسيد كه آتش شرك را خاموش كرده و هر معبودى غير از خداى عزّ و جلّ را باطل نمايد حال اگر رسول خدا صلَّى الله عليه و آله به منظور بزير انداختن بتها بر دوش على عليه السّلام سوار مىشد و اين رسالت را به انجام مىرساند صحيح بود كه در حقّش گفته شود : پيامبر به واسطه على عليه السّلام ارتفاع و تشريف پيدا نمود و به توسط آن جناب بتها را از بام كعبه به زير انداخت و در اين صورت على عليه السّلام از پيامبر افضل مىبود و به خاطر همين بود كه وقتى على عليه السّلام بر دوش پيامبر صلَّى الله عليه و آله قرار گرفت فرمود :
شرافت پيدا كرده و رفعت پيدا كردم به طورى كه اگر بخواهم به آسمان برسم البتّه خواهم رسيد .
سپس امام صادق عليه السّلام فرمودند : اى محمّد آيا نمىدانى كه چراغ وسيله هدايت شدن در تاريكى است و فرع آن از اصلش نشأت مىگيرد ؟
و على عليه السّلام نيز به همين مناسبت فرمودند : من از احمد صلَّى الله عليه و آله همچون نور از نور مىباشم يعنى پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله نور اصلى است و من نورى بوده كه از آن منشعب مىشوم .
بعد از آن امام صادق عليه السّلام فرمودند : اى محمّد آيا نمىدانى كه محمّد و علىّ صلوات الله عليهما هر دو نورى بوده در مقابل حقّ عزّ و جلّ كه دو هزار سال پيش از خلقت مخلوقات آفريده شده بودند و فرشتگان وقتى اين نور را ديدند به خوبى دريافتند كه اين نور اصلى داشته كه از آن شعاعى درخشان منشعب گرديده است و وقتى در مقام سؤال از حقيقت آن برآمده و به درگاه الهى عرضه داشتند : پروردگارا و آقاى ما اين نور چيست ؟
خداوند تبارك و تعالى به ايشان وحى فرمود كه اين نورى است از نور من اصلش نبوّت و فرعش امامت است امّا نبوّت تعلَّق به بنده و رسولم محمّد داشته و امامت از آن حجّت و ولىّ من على مىباشد و اگر اين دو نمىبودند ابدا مخلوقات را

571