جلودى در بصره از محمّد بن زكريّا از عبد الواحد بن غياث از ابو عباية ، از عمرو بن مغيره ، از ابو صادق ، از ربيعة بن ناجد نقل كرده كه وى گفت : مردى به على عليه السّلام عرض كرد : يا امير المؤمنين چرا شما از پسر عموى خود ( يعنى پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله ) ارث برديد ولى عموى شما از ايشان ارث نبرد ؟
حضرت فرمودند : اى مردم گوشهاى خود را باز كنيد و كلام مرا بشنويد : رسول خدا صلَّى الله عليه و آله ما فرزندان عبد المطَّلب را در خانه مردى از خودمان ( يا فرمودند در خانه مردى كه بزرگتر ما محسوب مىشد ) جمع نمود ، بعد يك مدّ و نيم ( يك چارك و نيم ) طعام با قدحى كه به آن غمر مىگفتند طلب نموده و از ما پذيرايى نمود ما طعام را خورده و شراب را آشاميديم ولى بعد از دست كشيدن از غذا و شراب ، طعام و آب همچنان باقى مانده بود گويا كسى از آن چيزى تناول نكرده است در حالى كه بين ما كسى بود كه يك بزغاله را تناول نموده و يك ظرف شانزده رطلى از آب را مىآشاميد .
بارى رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمودند : حال كه اين صحنه را مشاهده نموديد كدام يك از شما با من بيعت مىكند كه برادر و وارث و وصىّ من باشد ؟
من از جا برخاسته در حالى كه از همه كوچكتر بودم عرض كردم : من .
پيامبر اكرم صلَّى الله عليه و آله فرمودند : بنشين .
سپس كلام خود را سه بار تكرار نموده و در هر بار من از جا برخاسته و عرض كردم : من حاضرم . ولى آن حضرت هر بار فرمودند : بنشين تا بالاخره در نوبت سوّم كه من اظهار آمادگى كردم نبىّ اكرم صلَّى الله عليه و آله با من دست داده و پيمان و عهد بست از اين رو فقط من وارث آن حضرت بوده نه عمويم چه آن كه او اين پيمان را نپذيرفت بلكه ردّ هم نمود .
حديث ( 2 ) از محمّد بن ابراهيم بن اسحاق طالقانى ، از عبد العزيز از مغيرة بن محمّد ، از ابراهيم بن محمّد بن عبد الرّحمن ازدى ، از قيس بن ربيع و شريك بن عبد الله ، از اعمش ، از منهال بن عمرو ، از عبد الله بن حارث بن نوفل ، از علىّ بن ابى طالب عليه السّلام :
حضرت فرمودند : هنگامى كه آيه شريفه : * ( وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الأَقْرَبِينَ ) * ( بترسان قوم مخلص خود را ) .
نازل شد رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرزندان عبد المطلب را كه در آن روز چهل مرد با يك نفر زياده يا كم بودند دعوت نمود و به آنها فرمود : كدام يك از شما حاضريد

559