است قائم اهل بيت عليهم السّلام ، هرگز آن جناب ظاهر نمىشوند تا ودائع و امانات خداى عزّ و جلّ ظاهر شوند و پس از ظهور آنها حضرت نيز بر كسانى كه قبلا ظاهر و غالب بودند غلبه كرده و آنها را مىكشند .
حديث ( 4 ) مظفر بن جعفر بن مظفر علوى رحمة الله عليه از جعفر بن محمّد بن مسعود ، از پدرش ، از جبرئيل بن احمد ، از محمّد بن عيسى بن عبيد ، از يونس بن عبد الرحمن ، از منصور بن حازم ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام ، حضرت در ذيل فرموده حقّ تعالى : * ( لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ ) * الخ فرمودند : اگر حقّ تعالى كفّارى را كه در اصلاب مؤمنين بوده و مؤمنين كه در اصلاب كفّار مىباشند خارج نمايد به طور حتم كفّار را عذاب خواهد نمود .
حديث ( 5 ) محمّد بن ابراهيم بن اسحاق طالقانى رضى الله عنه مىگويد : ابو سعيد حسن بن على العدوانى از هيثم بن عبد الله رمّانى [1] نقل كرده كه وى گفت :
از حضرت على بن موسى الرّضا صلوات الله عليه سؤال كرده و محضرش عرضه داشتم : بفرماييد چرا على بن ابى طالب عليه السّلام مدّت بيست و پنج سال بعد از نبىّ اكرم صلَّى الله عليه و آله با دشمنانش نجنگيد ولى پس از آن در ايّام خلافت و ولايتش با آنها به جنگ پرداخت ؟
حضرت فرمودند : به خاطر آن كه حضرتش به رسول خدا صلَّى الله عليه و آله اقتداء نمود چه آن كه نبىّ اكرم صلَّى الله عليه و آله بعد از نبوّت سيزده سال در مكَّه و نوزده ماه در مدينه جهاد با مشركين را به خاطر كمبود اعوان و قلَّت ياران ترك نمودند و على عليه السّلام نيز به خاطر فقدان افراد كافى مجاهدت و مبارزه با دشمنان را ترك نمودند پس همان طورى كه به خاطر ترك مجاهدت سيزده ساله در مكَّه و نوزده ماهه در مدينه نبوّت حضرت خاتم صلَّى الله عليه و آله باطل نمىشود عينا ترك جهاد بيست و پنج ساله امير المؤمنين على عليه السّلام سبب بطلان امامت حضرتش نمىگردد چه آن كه علَّت ترك جهاد در هر دو مورد يكى مىباشد .

[1] - مرحوم اردبيلى در رجال از نجاشى نقل كرده كه وى صاحب كتاب بوده و از حضرت موسى بن جعفر و على بن موسى الرضا سلام اللَّه عليهم نقل مىكند .

493