حديث ( 2 ) جعفر بن محمّد بن مسرور رحمة الله عليه مىگويد : حسين بن محمّد بن عامر ، از عمويش عبد الله بن عامر ، از محمّد بن ابى عمير از كسى كه نامش را برده ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام ، راوى مىگويد : محضر مبارك امام عليه السّلام عرض كردم : چرا امير المؤمنين عليه السّلام با فلان و فلان و فلان مقاتله و ستيز نفرمودند ؟
فرمودند به خاطر يك آيه اى كه در قرآن شريف مىباشد و آن اين است : * ( لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِيماً ) * ( اگر شما كفّار و مؤمنين از هم جدا مىشديد محققا آنان كه كافرند را به عذاب خود معذّب مىساختيم ) .
راوى مىگويد : محضر امام عليه السّلام عرض كردم : مقصود از تزايل كفّار و مؤمنين چيست ؟
امام عليه السّلام فرمودند : امانتهاى مؤمنين در اصلاب كافرين بوده تا ظهور حضرت قائم عليه السّلام و تا مادامى كه اين ودائع از اصلاب كفّار خارج نشده‌اند حضرت ظهور نمىفرمايند ولى پس از خروج آنها حضرت نيز ظهور كرده و بر اعداء و دشمنان غلبه نموده و آنها را مىكشند .
حديث ( 3 ) مظفّر بن جعفر بن مظفّر علوىّ رحمة الله عليه مىگويد : جعفر بن محمّد بن مسعود ، از پدرش ، از على بن محمّد ، از احمد بن محمّد ، از حسن بن محبوب ، از ابراهيم كرخى ، وى مىگويد : محضر مبارك ابى عبد الله عليه السّلام عرضه داشتم يا مردى حضور انورش عرض كرد : خدا حالتان را خوش دارد آيا على عليه السّلام در دين خداى عزّ و جلّ قوى و نيرومند نبود ؟
حضرت فرمودند : آرى .
عرض كرد : پس چرا قوم اعداء و دشمنان بر او غالب شدند ؟ و چرا حضرت آنها را دفع نكرد و مانع آن حضرت چه بود ؟
حضرت فرمودند : يك آيه در قرآن آن حضرت را منع نمود .
عرض كرد : آن كدام آيه بود ؟
حضرت فرمودند : آيه شريفه : * ( لَوْ تَزَيَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِيماً ) * .
خداوند متعال امانتهايى مؤمن در اصلاب كفّار و منافقين داشت لذا على عليه السّلام آباء و پدران را نكشتند تا اين ودائع و امانات خارج شوند و پس از خروج اين امانات امير المؤمنين عليه السّلام بر كسانى كه قبلا غالب بودند غلبه نموده و آنها را كشتند همچنين

491