شگفتى باقى نمانده است مگر شگفت از اين سائل و سؤالش ، آيا براى ما اهلى است كه چنين سؤالى كردى بد گروهى هستند آنان كه مرا خوار نموده و قصد خيانت كردن در دين خدا را نمودند ، پس اگر از ما سختىهاى غم و اندوه ها برطرف شود آنها را به راه حقّ محض خواهم كشيد و اگر نحوه ديگر شد و آنها قدم در راه حقّ ننهاده و با دليل راه و امام مفترض الطَّاعة خود به جنگ پرداختند ، پس اى برادر بنى دودانى باكى بر اين قوم فاسق و فاجر نيست و خود را براى ايشان هلاك مكن .
حديث ( 3 ) محمّد بن ابراهيم بن اسحاق طالقانى رضى الله عنه از احمد بن محمّد بن سعيد كوفى از على بن حسن بن على بن فضّال از پدرش ، از حضرت ابى الحسن عليه السّلام ، راوى مىگويد : راجع به امير المؤمنين على عليه السّلام از آن حضرت پرسيده و عرضه داشتم :
چگونه مردم از آن حضرت روى گردانده و مايل به ديگرى شده با اين كه فضل و سابقه آن حضرت و موقعيّتش نزد رسول خدا صلَّى الله عليه و آله را مىدانستند ؟
حضرت فرمودند : جهت روى گردانيدن مردم از آن حضرت و مايل شدن به ديگرى اين بود كه آن جناب پدران و اجداد و عموها و دايىها و نزديكانشان را كه تعداد زيادى بوده و با خدا و رسول خدا به محاربه برخاسته بودند كشت لذا كينه آن حضرت در دل ايشان جاى گرفت از اين رو دوست نداشتند كه حضرتش بر آنها ولايت و سرورى داشته باشد امّا نسبت به غيرش چنين كينه اى نداشتند لا جرم از آن حضرت عدول كرده و متمايل به غير او گرديدند .
باب صد و بيست و دوّم سرّ اين كه امير المؤمنين عليه السّلام با اهل خلاف ستيز و جنگ نفرمود حديث ( 1 ) پدرم رحمة الله عليه فرمود : سعد بن عبد الله ، از هيثم بن ابى المسروق النّهدى از حسن بن محبوب ، از على بن رئاب از زراره ، وى گفت : از حضرت ابا جعفر عليه السّلام شنيدم كه مىفرمود : سيره امير المؤمنين عليه السّلام اين بود كه به خاطر شيعيان ما با دشمنانش ستيز نمىكرد زيرا حضرت مىدانستند به زودى آنها بعد از جنابش بر شيعيان غالب مىشوند لذا دوست داشتند كه اعداء به او اقتداء كرده و سيره وى را تبعيّت كرده و همان طورى كه آن حضرت دست از دشمنان برداشت و متعرّضشان نشد آنها نيز دست از شيعيان برداشته و متعرّض ايشان نشوند .

489