دوستى على عليه السّلام را به فرزندانتان عرضه كنيد ، اگر او را دوست داشتيد پس از شما بوده و اگر دوستش نداشته باشند از مادرشان بپرسيد كه اين فرزند را از كجا آورده ، چه آن كه از رسول خدا صلَّى الله عليه و آله شنيدم كه به على بن ابى طالب مىفرمود :
دوست ندارد تو را مگر مؤمن و دشمنت ندارد مگر منافق يا ولد زنا يا ولد حيض .
باب صد و بيست و يكم سرّ اين كه چرا مردم على عليه السّلام را ترك كرده و تابع غير آن حضرت شده با اين كه به فضل و برتريش از غير اعتراف داشتند حديث ( 1 ) احمد بن يحيى مكتب مىگويد : ابو الطيّب احمد بن محمّد ورّاق از محمّد بن حسن بن دريد ازدى عمّانى از عباس بن فرج رياشى از ابو زيد نحوى انصارى وى مىگويد : از خليل بن احمد عروضى سؤال كرده و به او گفتم : چرا مردم از على عليه السّلام بريده و از حضرتش جدا شدند در حالى كه نزديكيش به رسول خدا صلَّى الله عليه و آله نزديكى غير قابل انكار و موقعيّتش نزد مسلمين موقعيّت درخشان و رنجها و زحماتش در اسلام بر همگان روشن و واضح بود ؟
خليل گفت : به خدا سوگند نور على عليه السّلام بر درخشندگى همه مسلمين فائق بوده و بر هر مرد سخىّ و جوانمردى غالب بود و اين معنا را همگان مىدانستند و براى احدى قابل انكار نبود ولى مردم به هم تركيبها و هم شكلهاى خويش مايلند چنانچه شاعر مىگويد :
< شعر > و كلّ شكل لشكله الف اما ترى الفيل يألف الفيلا < / شعر > هر شكلى به مشاكل و همانند خودش انس مىگيرد ، مگر نمىبينى كه فيل با فيل الفت برقرار مىكند .
راوى مىگويد رياشى دو بيتى كه معناى همين بيت را داشت از عباس بن احنف انشاء كرد و گفت :
< شعر > و قائل كيف تهاجرتما فقلت قولا فيه انصاف لم يك من شكلى مهاجرته و النّاس اشكال و آلاف < / شعر > گوينده به من گفت : چگونه هجرت كرده و دورى گزيدى ، كلامى به او گفتم كه در آن انصاف و صدق بود گفتم : نبود او همانند و هم شكل من لذا از او جدا شدم ، مردم

485