احمد بن ابى عبد الله ، از پدرش ، از حمّاد بن عيسى ، از ابن اذينه ، از ابان بن عيّاش از سليم بن قيس نقل كرده كه وى گفت : از امير المؤمنين عليه السّلام شنيدم كه فرمودند :
فقط اطاعت خدا و رسول و واليان امر واجب است و سرّ اين كه خداى عزّ و جلّ امر به اطاعت اولو الامر فرموده اين است كه ايشان معصوم از گناه بوده و پاكيزه‌اند و هيچ گاه امر به معصيت نمىكنند .
باب صد و سوّم سرّ احتياج به پيامبر و امام عليهما السّلام حديث ( 1 ) محمّد بن ابراهيم بن اسحاق طالقانى رضى الله عنه مىگويد :
عبد العزيز بن يحيى از مغيرة بن محمّد از رجاء بن سلمه ، از عمرو بن شمر ، از جابر بن يزيد جعفى ، وى مىگويد : محضر ابى جعفر محمّد بن على الباقر عليهما السّلام عرض كردم : براى چه به نبىّ و امام عليهما السّلام نياز هست ؟
حضرت فرمودند : براى اين كه عالم بر صالح باقى باشد چه آن كه خداوند عزّ و جلّ تا مادامى كه نبىّ يا امام در بين مردم مىباشند عذاب را از اهل زمين بر مىدارد و شاهد بر اين كلام فرموده حقّ عزّ و جلّ در قرآن كريم است :
* ( وَما كانَ الله لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِيهِمْ ) * ( تا تو در ميان آنها هستى حقّ تعالى آنها را عذاب نمىكند ) .
و رسول خدا صلَّى الله عليه و آله نيز فرمودند : ستارگان امان براى اهل آسمان بوده و اهل بيت من امان براى اهل زمين هستند ، هنگامى كه ستارگان زائل شوند به اهل آسمان مكروه وارد آيد و زمانى كه اهل بيت من نباشند به اهل زمين مكروه متوجّه مىگردد .
مقصود از « اهل بيت پيامبر صلَّى الله عليه و آله » ائمّه عليهم السّلام هستند كه حقّ تعالى طاعت ايشان را مقرون با طاعت خود قرار داده و فرموده است :
* ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا الله وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْكُمْ ) * ( اى اهل ايمان خدا و رسول و صاحبان امر ولايت را اطاعت كنيد ) .
و مقصود از صاحبان امر حضرات ائمّه معصومين بوده كه از هر آلودگى پاك هستند ، مرتكب هيچ گناهى نمىشوند و اساسا كوچكترين عصيانى از آنها سر نمىزند ، ايشان مورد تأييد خدا بوده و حقّ عزّ و جلّ به آنها توفيق مىدهد و به واسطه ايشان بندگان روزى خورده و بلادشان آباد گشته و قطرات باران از آسمان

425