كه هيچ حس و عقلى قادر به درك و تعقّلش نيست ، از حيث قدرت و شرف برتر از هر موجودى بوده و از جهت لطف و وجود و رحمت و تربيت پائينتر از هر مخلوقى است ، با افاضه جودش خود را بر خلائق ظاهر نمود بدون اين كه ديده شود ، او در حالى كه در مكانى مرتفعتر از انظار است همه را مىبيند و به عبارت ديگر او فوق هر منظرى است كه انظار به آن دوخته مىشود ، پس دوست دارد كه مخلوقاتش او را به يكتاپرستى اختصاص دهند ، در علوّ و ارتفاعش فوق ما لا يتناهى است ، از مخلوقاتش مستتر و پنهان شده تا برايش حجّت بالغه باشد از اين رو انبياء عظام را برانگيخت و ايشان را موظَّف ساخت با بشارت و انذار ، خلائق را به او دعوت نموده تا هالكين با وجود بيّنه و برهان هلاك شده و رستگاران با قيام حجّت و دليل رستگار گشته و به حيات جاويد نائل شده باشند و نيز بدين وسيله بندگان آنچه را كه قبل از بعث رسل جاهل بودند تعقّل كرده و ربوبيّت حقّ جلّ و علا را كه منكر بودند بشناسد و اقرار به وحدانيتش كرده و معبود يكتا را كه از روى عناد نمىپرستيدند به يگانگى پرستيده و ستايش نمايند .
حديث ( 2 ) محمّد بن حسن بن احمد بن وليد رضى الله عنه مىگويد : محمّد بن حسن صفّار ، از احمد بن محمّد بن عيسى ، از حسين بن سعيد ، از نضر بن سويد ، از عبد الله بن سنان نقل كرده كه وى گفت :
از حضرت امام صادق عليه السّلام راجع به آيه شريفه : * ( وَلَوْ شاءَ رَبُّكَ لَجَعَلَ النَّاسَ أُمَّةً واحِدَةً وَلا يَزالُونَ مُخْتَلِفِينَ إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَلِذلِكَ خَلَقَهُمْ ) * ( اگر خدا مىخواست همه مردم را يك امّت مىگردانيد ولى پيوسته همه اقوام و ملل دنيا با هم در اختلاف خواهند بود مگر آن كس كه خدا به رحمت و لطف خاص خودش او را هدايت كند و براى همين آفريده شدند ) .
سؤال شد ؟
حضرت فرمودند : مردم يك امّت و يك ملَّت بودند ، حقّ تعالى انبياء عظام را برانگيخت و براى ايشان فرستاد تا حجّت بر آنها تمام باشد .
حديث ( 3 ) حمزة بن محمّد علوى مىگويد : على بن ابراهيم ، از پدرش ، از عبّاس بن عمرو فقيمى ، از هشام بن حكم ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام ، حضرت به زنديق و بىدينى كه از آن جناب پرسيد : چطور رسل و انبياء را اثبات مىكنيد ؟

415