امام عليه السّلام مانند اعضاء و جوارح بوده و امر آن سرور را اطاعت كنند .
حديث ( 9 ) ابو عبد الله محمّد بن شاذان بن احمد بن عثمان پروازى مىگويد : ابو على محمّد بن محمّد بن حارث بن سفيان سمرقندى از صالح بن سعيد ترمذى ، از عبد المنعم بن ادريس ، از پدرش ، از وهب بن منبه نقل كرده كه وى گفت : صفت آفرينش آدم عليه السّلام را در وقتى كه حقّ عزّ و جلّ او را ايجاد كرد در تورات به اين شرح يافتم :
خداوند تبارك و تعالى فرموده :
آدم را آفريدم و جسدش را از چهار چيز تركيب نموده و سپس اين چهار چيز را به ارث در فرزندانش نهادم ، اينها در اجساد بنى آدم نموّ نموده و بنى آدم نيز بر آنها تا روز قيامت رشد مىكنند .
سپس اين چهار چيز را اين طور معرّفى مىنمايد :
جسد انسان را در هنگام آفرينش از تر و خشك ، گرم و سرد تركيب نمودم و توضيح اين گفتار آن است كه :
آدم را از خاك و آب آفريدم سپس در او نفس و روح قرار دادم ، يبوست هر جسدى مستند به خاك و رطوبتش از جانب آب بوده چنانچه حرارتش معلول نفس و برودتش مسبّب از روح مىباشد ، سپس بعد از خلقت اوّل در جسد چهار نوع خلق كردم كه به اذن من فقط قوام و ملاك جسد آنها بوده و قوام هر يك از آنها نيز به ديگرى مىباشد ، اين چهار نوع عبارتند از : سوداء ، صفراء ، خون و بلغم ، سپس برخى از آن چهار چيز را در اين چهار نوع اسكان داد پس مسكن يبوست را سوداء و مسكن رطوبت را صفراء و مسكن حرارت را خون و مسكن برودت را بلغم قرار داد ، پس هر جسد و جسمى كه اين انواع چهارگانه در آن معتدل باشند يعنى نه زياد بوده و نه كم از صحّت كامل برخوردار بوده و اساس و بقايش معتدل خواهد بود ، امّا اگر يكى از آنها زائد بر باقى و غالب بر آنها باشد به مقدار زيادى كه دارد از ناحيه آن بر بدن بيمارى عارض مىشود چنانچه اگر يكى از حدّ اعتدال كمتر باشد در جنب آنها ضعيف محسوب شده و از مقاربت با انواع ديگر ناتوان مىگردد ، بارى حقّ تبارك و تعالى عقل را در مغز و حرص را در كليه و غضب را در كبد و شجاعت را در قلب و رغبت و ميل را در ريه و شش و خنده را در طحال و فرح و هضم و غصّه را در وجه و صورت قرار داده و سيصد و شصت مفصل در او تعبيه نمود .

383