حضرت فرمودند : خداى عزّ و جلّ فرشته اى آفريد كه به تعداد خلائق آفريده شده و آنان كه بعدا ايجاد مىشوند در او سرى بوده و هر سرى صورتى دارد و هر كدام از آن سرها به فردى از افراد انسان تعلَّق داشته و اسم آن شخص بر سر نوشته شده است و بر هر يك از صورتها پرده اى افتاده كه تا آن شخص متولَّد نشده و اگر از جنس ذكور است به حدّ رجال و در صورتى كه از جنس اناث است به حدّ زنان نرسد پرده از روى صورت كنار نمىرود ولى پس از بلوغ و رسيدن مولود به حدّ رجال و زنان البته پرده كنار خواهد رفت آنگاه در قلب و دل آن انسان نورى واقع شده كه به واسطه آن واجب و مستحب و زشت و زيبا و نيكو و پست را درك مىنمايد و بايد توجّه داشت كه حكم عقل در قلب و دل انسان همچون حكم چراغ است كه در وسط خانه افروخته باشند .
باب هشتاد و هفتم اسرار آفرينش اعضاء و جوارح در انسان حديث ( 1 ) ابو العبّاس طالقانى رضى الله عنه با اسنادش نقل نموده كه حضرت امام صادق عليه السّلام روزى به مجلس منصور وارد شدند و در آنجا مردى از اهل هند بود كه كتابهاى طبّى را مىخواند ، حضرت به خاطر خواندن وى سكوت كرده و چيزى نفرمودند ، خواندن هندى كه تمام شد به امام عليه السّلام عرض كرد :
اى ابو عبد الله از آنچه با من هست طالب چيزى هستى ( يعنى مىخواهى از علم طب به شما تعليم كنم ) ؟
حضرت فرمودند : خير ، زيرا با من چيزى هست بهتر از آنچه با تو مىباشد .
عرضه داشت : آن چه مىباشد ؟
حضرت فرمودند : طبيعت حار و گرم را با مأكولات و مشروبات بارد و سرد و بالعكس طبيعت سرد را با حار و گرم مداوا نموده ، و نيز مزاجهاى مرطوبى را با مأكولات و مشروبات خشك و بالعكس امزجه خشك را با ادويه رطوبى معالجه كرده و در عين حال شفا را از خداى عزّ و جلّ خواستار بوده و فرموده رسول خدا صلَّى الله عليه و آله را به كار گرفته كه فرمودند :
معده مركز و جايگاه بيمارى است و پرهيز و مراقبت دارو محسوب مىشود .
و بدن را با آنچه عادت كرده مراعات و مراقبت مىكنم .

343