فرموده حقّ عزّ و جلّ :
* ( سِيرُوا فِيها لَيالِيَ وَأَيَّاماً آمِنِينَ ) * ( به آنها گفتيم در اين ده و شهرهاى نزديك بهم شبها و روزها با ايمنى كامل مسافرت كنيد ) .
اين ده ها و شهرها در كدام نقطه زمين بودند ؟
ابو حنيفه گفت : تصوّر مىكنم بين مكَّه و مدينه بودند .
امام عليه السّلام به اصحابش نگريست و فرمود : شما مىدانيد كه در بين مدينه و مكَّه راه امن نبوده و قطَّاع الطَّريق در اين جا راه را بر مسافرين مىبستند و اموالشان را به يغما مىبردند و آنها هيچ بر نفوس خود اطمينانى نداشته و بسا بود كه كشته مىشدند ، پس مقصود حقّ عزّ و جلّ اين ده و شهرها نمىباشد .
اصحاب عرض كردند : بلى همين طور است كه شما مىفرماييد .
راوى مىگويد : ابو حنيفه ساكت شد .
پس از آن حضرت فرمودند : اى ابو حنيفه خبر ده مرا از فرموده حقّ عزّ و جلّ :
* ( وَمَنْ دَخَلَه كانَ آمِناً ) * ( كسى كه داخل آن مكان شود در امان مىباشد ) اين مكان كدام نقطه زمين مىباشد ؟
ابو حنيفه گفت : مراد كعبه است .
امام عليه السّلام فرمودند : آيا مىدانى حجّاج بن يوسف در كعبه منجنيق قرار داد و ابن زبير را كشت پس چطور ابن زبير در امان قرار نگرفت ؟
راوى گفت : ابو حنيفه ساكت شد ، سپس امام عليه السّلام به وى فرمود : اى ابو حنيفه وقتى به موضوعى برخورد كردى كه در كتاب خدا حكمش نبوده و اخبار و سنن نبوى نيز مبيّن آن نباشند چه خواهى كرد ؟
ابو حنيفه عرض كرد : خدا حال شما را نيكو گرداند قياس كرده و در آن به رأى خود عمل مىنمايم .
حضرت فرمودند : اى ابو حنيفه اوّلين كسى كه قياس نمود ابليس ملعون بود ، وى در مقابل پروردگار متعال قياس كرده و گفت : من از آدم بهترم زيرا مرا از آتش و او را از گل آفريده اى .
ابو حنيفه ساكت شد ، سپس حضرت فرمود : اى ابو حنيفه آيا ادرار نجستر است يا منى ؟
ابو حنيفه گفت : ادرار .
امام عليه السّلام فرمودند : پس چرا مردم براى منى غسل كرده و براى ادرار چنين

315