محمّد بن يحيى از حسين بن حسن ، از محمّد بن اورمه ، از محمّد بن سنان ، از معاوية بن شريح ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند :
حقّ عزّ و جلّ آبى را جارى نمود و سپس به آن فرمود : دريايى از آب شيرين شو تا از تو بهشت و اهل طاعت را بيافرينم و نيز آبى ديگر را جارى كرد و سپس به آن امر نمود كه دريايى از آب شور شو تا دوزخ و اهل معصيت را از تو ايجاد كنم ، پس از خلقت هر دو آنها را با هم مخلوط و ممزوج نمود پس به همين جهت است كه از كافر مؤمن و از مؤمن كافر متولَّد مىشود و اگر اين دو را با هم ممزوج نمىفرمود قطعا از مؤمن و كافر غير از هم مثل خود چيز ديگرى خارج نمىگشت .
حديث ( 5 ) پدرم رحمة الله عليه فرمود : سعد بن عبد الله از احمد بن محمّد بن عيسى ، از حسن بن على بن فضّال از عبد الله بن سنان ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام نقل نموده كه آن جناب در آخر حديث طولانى به من فرمودند :
هر گاه سبك سرى و نادانى از اصحاب خود ديدى اين ناشى از آلوده شدن به قبائح و رذالتهاى اصحاب شمال بوده چنانچه حسن خلق و وقارى كه از مخالفين مشاهده مىكنى از ناحيه آلوده شدن ايشان به محاسن و كمالات اصحاب يمين مىباشد .
حديث ( 6 ) محمّد بن الحسن مىگويد : محمّد بن حسن صفّار ، از محمّد بن حسين بن ابى الخطاب ، از محمّد بن سنان ، از عبد الله بن سنان ، وى مىگويد : راجع به اوّلين مخلوق حقّ عزّ و جلّ از امام صادق عليه السّلام پرسيدم ؟
حضرت فرمودند :
اوّل مخلوق خداوند موجودى است كه هر موجود ديگرى از آن آفريده شده .
عرضه داشتم : فدايت شوم آن چيست ؟
فرمودند : آب و شرح اين ماجرا آن است كه : خداوند تبارك و تعالى دو درياى آب آفريد ، يكى از آن دو شيرين و ديگرى شور بود پس از ايجاد آنها نظر به آب شيرين نمود و فرمود : اى دريا .
آب جواب داد : لبيك و سعديك .
حقّ عزّ و جلّ فرمود : بركت و رحمت من در تو است و اهل طاعت و بهشتم را از تو مىآفرينم سپس به آب شور نظر كرده و فرمود : اى دريا .

293