باب هفتاد و هفتم سرّ تولَّد مؤمن از كافر و تولَّد كافر از مؤمن و علَّت كار زشت نمودن مؤمن و عمل نيك انجام دادن كافر حديث ( 1 ) پدرم رحمة الله عليه فرمود : سعد بن عبد الله ، از احمد بن محمّد بن عيسى ، از حسن بن على بن فضّال از برخى اصحاب از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام ، حضرت فرمودند :
خداى عزّ و جلّ آب شيرين را خلق كرد و از آن اهل طاعت را بيافريد و نيز آب تلخ را ايجاد كرد و از آن اهل معصيت را پديد آورد ، سپس به اين دو آب امر فرمود پس با هم مخلوط شدند و اگر اين اختلاط نبود هرگز از مؤمن غير مؤمن و از كافر غير كافر متولَّد نمىشد .
حديث ( 2 ) محمّد بن الحسين رحمة الله عليه مىگويد : محمّد بن حسن صفّار ، از محمّد بن حسين بن ابى الخطَّاب ، از حمّاد بن عيسى از ربعى بن عبد الله بن جارود ، از كسى كه ذكرش نموده ، از على بن الحسين عليهما السّلام ، حضرت فرمودند :
خداى عزّ و جلّ پيامبران و ابدانشان را از طينت عليّين و قلوب مؤمنين را نيز از همان طينت آفريد و ابدان مؤمنين را از غير آن خلق كرد و كافرين و قلوب و ابدان ايشان را از طينت سجّين خلق فرمود پس از آن حقّ تعالى اين دو طينت را مخلوط نمود و اين باعث شد كه از مؤمن كافر و از كافر ، مؤمن متولَّد شود چنانچه سبب گرديد كه مؤمن مرتكب كار بد و كافر عامل عمل نيك گردد ، پس دلهاى هر يك از اهل ايمان و كفر به آنچه از آن آفريده شداند مايل مىباشد .
حديث ( 3 ) محمّد بن على ماجيلويه مىگويد : محمّد بن يحيى عطَّار از حسين بن حسن بن ابان ، از محمّد بن اورمه ، از عمرو بن عثمان ، از منقرى ، از عمرو بن ثابت ، از پدرش ، از حبّة العرنى ، از حضرت على عليه السّلام ، حضرت فرمودند :
خداوند عزّ و جلّ آدم عليه السّلام را از سطح روى زمين آفريد ، پس در او شوره و نمك و بوى خوش بود و همان طور در فرزندانش نيز صالح و طالح ديده مىشود .
حديث ( 4 ) محمّد بن موسى بن متوكَّل مىگويد :

291