امام عليه السّلام فرمودند :
علَّتش نعمتى بود كه خداوند متعال در دنيا به ايّوب عنايت كرد و وى شكرش را بجا آورد و در آن زمان ابليس از اطراف و نزديك عرش ممنوع نبود و وقتى اداء شكر ايّوب را بالا بردند ، ابليس حسد برد و به درگاه پروردگار عرضه داشت : ايّوب شكر آنچه را كه به او داده اى اداء نموده و اگر از نعمت دنيا محرومش كنى هرگز شكر هيچ نعمتى را بجا نخواهد آورد .
امام عليه السّلام فرمودند : به ابليس گفته شد : من تو را بر مال و فرزند او مسلَّط كردم ، ابليس از بالا به زمين فرود آمد و هيچ مال و فرزندى براى ايّوب باقى نگذارد ولى به مقصود خود نرسيد ، زيرا ايّوب در اين حال نيز شكر الهى را بجا مىآورد ، ابليس وقتى ديد به مقصودش نرسيده به درگاه الهى عرض كرد :
پروردگارا ، ايّوب مىداند كه آنچه كه از وى گرفته اى به زودى به او باز مىگردانى لذا شكرت را اداء مىكند ، مرا بر بدن او مسلَّط كن تا اثبات كنم او شكر گذار نيست .
به او گفته شد : تو را بر بدن ايّوب به استثناء قلب و زبان و دو چشم و گوشش مسلَّط كرديم ابليس به خاطر ترسى كه از رسيدن رحمت الهى به ايّوب داشت با عجله به زمين آمد و بين او و پروردگارش حائل شد ، هنگامى كه بلاء و گرفتارى بر او شديد شد در پايان بلايا و سختىها اصحابش نزدش آمده و گفتند : ما احدى را سراغ نداريم كه به اين گرفتارى مبتلا شده باشد مگر به خاطر باطن خبيث و بدى كه داشته ، شايد تو نيز كه در ظاهر خود را خوب نشان مىدادى باطنى بد و خبيث داشتى و ما اطَّلاع نداشتيم امام عليه السّلام فرمودند : امر كه به اين جا منتهى شد ايّوب عليه السّلام به درگاه خداى عزّ و جلّ ناليد و عرض كرد : پروردگارا مرا به اين بليّه مبتلا ساختى ، تو مىدانى هرگز دو امرى براى من پيش نيامد مگر آنكه را خشنتر بر بدنم بود اختيار كردم و هيچ گاه لقمه اى نخوردم مگر آن كه بر سر سفره‌ام يتيمى بود ، حال اگر از ناحيه تو دشمن بخواهد مرا شماتت كند حجج و براهين خود را بياورم كه استحقاق آن را ندارم ، امام عليه السّلام فرمودند :
ابرى ظاهر شد و گوينده اى در آن به سخن آمد و گفت :
اى ايّوب برهان و حجّت خود را بياور .
امام عليه السّلام فرمودند : ايّوب لنگ را بر كمر خود محكم كرد و سپس روى دو كنده زانو قرار گرفت و عرض كرد :

273