بارى روزگار گذشت و زمان غرق شدن فرعون در دريا فرا رسيد ، جبرئيل نزد او آمد و به وى گفت : اين نامه را بگير ، در آن ، آنچه مستحقّ هستى خودت درج كرده يا به آن حكم نموده اى .
حديث ( 2 ) عبد الواحد محمّد بن عبدوس نيشابورى عطَّار رضى الله عنه مىگويد : على بن محمّد بن قتيبه ، از حمدان بن سليمان نيشابورى از ابراهيم بن محمّد همدانى نقل كرده كه وى گفت :
محضر مبارك حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا عليه السّلام عرضه داشتم : به چه علَّت خداوند عزّ و جلّ فرعون را غرق كرد با اين كه او به حضرتش ايمان داشت و به توحيدش اقرار نمود ؟
حضرت فرمودند : هنگامى كه عذاب را ديد به خدا ايمان آورد و چنين ايمانى مقبول و پذيرفته نيست و اين حكم خداوند است كه بين امم سلف و خلف جارى بوده و هست ، حقّ تعالى در قرآن مىفرمايد :
* ( فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا قالُوا آمَنَّا بِالله وَحْدَه وَكَفَرْنا بِما كُنَّا بِه مُشْرِكِينَ فَلَمْ يَكُ يَنْفَعُهُمْ إِيمانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنا ) * [1] ( آن گاه كه شدّت قهر و عقاب ما را به چشم ديدند گفتند :
ما به خداى يگانه ايمان آورديم و به همهء بتهايى كه شريك خدا قرار داديم كافر شديم ، امّا ايمانشان پس از ديدن مرگ و مشاهده عذاب هيچ سودى بايشان نبخشيد ) .
و نيز در جاى ديگر فرموده :
* ( يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آياتِ رَبِّكَ لا يَنْفَعُ نَفْساً إِيمانُها لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمانِها خَيْراً ) * [2] ( روزى كه بعض آيات قهر و غضب خداى تو بر آنها برسد آن روز هيچ كس را ايمان نفع نبخشد اگر از آن پيش ايمان نياورده و يا در ايمان كسب خير و سعادت نكرده باشند ) .
و همچنين فرعون چون غرق شدن را با دو چشم خود ديد گفت : * ( آمَنْتُ أَنَّه لا إِله إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِه بَنُوا إِسْرائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ ) * ( ايمان آوردم و شهادت مىدهم كه جز آن كسى كه بنى اسرائيل به او ايمان دارند خدايى نيست و من هم تسليم فرمان او هستم )

[1] - سوره غافر آيه ( 84 )
[2] - سوره انعام آيه ( 158 )

217