مكرّر اين نداء را داد و جناب يعقوب و اهل خانه اش آن را مىشنيدند و چون باستحقاقش واقف نبودند كلامش را تصديق نمىكردند ، سائل چون از احسان آنها مأيوس شد و شب فرا رسيد كلمه استرجاع بر زبان جارى كرد و اشك ريخت و از گرسنگى خود شكايت به حقّ تعالى نمود و آن شب را با گرسنگى به صبح رساند و روز بعد را با گرسنگى روزه داشت در حالى كه حمد خداى را بجا مىآورد .
و از آن طرف يعقوب و اهل بيتش سير و با شكم پر شب را به صبح رسانده در حالى كه طعام زيادى نزدشان بود خداوند عزّ و جلّ در صبح آن شب به يعقوب وحى نمود : اى يعقوب بنده مرا خوار و ذليل نمودى و بدين وسيله غضب مرا فراهم كرده و خود و فرزندانت مستوجب عقوبت و تنبيه من شديد ، اى يعقوب محبوبترين انبياء و مكرّمترين آنها نزد من آن است كه به مساكين از بندگانم ترحّم كرده و آنها را به خود نزديك نموده و طعامشان بدهد و مكان و منزل جهت آنها فراهم كند ، چرا شب گذشته به بنده ما ذيمال كه در پرستش و عبادت ما سخت كوشا بوده و از ظاهر دنيا به اندكى بسنده نموده وقتى هنگام افطار تو به درب منزلت رسيد و فرياد زد : به سائل غريب و بنده قانع ترحم كرده طعام دهيد ، طعام ندادى و به او رحم ننمودى ؟ او پس از آن كه مأيوس از درب خانه تو رد شد كلمه استرجاع ( گفتن ) * ( إِنَّا لِلَّه وَإِنَّا إِلَيْه راجِعُونَ ) * بر زبان جارى كرد و اشگ ريخت و سپس شكايت حالش را نزد من نمود ، شب را با گرسنگى در حالى كه حمد ستايش مرا بجا مىآورد به سر برد و صبح نمود در حالى كه روزه دار بود و تو اى يعقوب با فرزندانت سير خوابيديد و صبح نموديد و حال آن كه از زيادى طعام شب نزدتان مانده بود ، آيا نمىدانى كه عقوبت و مؤاخذه من نسبت به دوستانم سريعتر و زودتر از تنبيه و عقوبت دشمنانم مىباشد ؟
و اين نيست مگر حسن نظر من به دوستان و در استدراج قرار دادن دشمنان .
به عزّت و جلال خود قسم ، بر تو گرفتارى نازل خواهم نمود ، تو و فرزندانت را در معرض مصيبت قرار داده و با عقوبتم آزار و ايذائت خواهم نمود ، پس آماده بلا و سختى بوده و به قضاء من راضى و در مصائب شكيبا باشيد .
راوى مىگويد : محضر مبارك على بن الحسين عليهما السّلام عرض كردم :
فدايت شوم ، يوسف در چه وقت و زمانى آن خواب را ديد ؟
امام عليه السّلام فرمودند : در همان شبى كه يعقوب و اهل بيتش سير خوابيدند و ذميال با شكمى خالى و گرسنه شب را سپرى نمود .

173