عميق و تنگ حفر كرده و پيامبرشان را داخل آن چاه فرستاده و درب چاه را با سنگى خارا مسدود نمودند و بعدا لوله ها را از آب بيرون آورده و گفتند : اميدواريم وقتى خدايان ما ببينند ما كسى را كه آنها را معيوب مىساخت و ما بندگان را از عبادتشان باز مىداشت كشته و در زير چشمه بزرگ دفنش كرده‌ايم تشفّى بر ايشان حاصل شده و از ما راضى مىشوند و دوباره نور و درخشندگى آنها برگشته و همچون سابق موقعيتشان بين ما بندگان ثابت مىماند .
يك سال گذشت و روزها ناله پيامبرشان را مىشنيدند كه مىگفت : اى سرور من تو تنگى جا و شدّت گرفتارى مرا مىبينى پس بر ضعف و ناتوانى من رحم كن و بر بيچارگى من ترحّم نما و در قبض روحم تعجيل فرما ، اميد دارم كه استجابت دعايم را به تأخير مياندازى و آنقدر ناله كرد تا به لقاء الله پيوست .
حقّ تبارك و تعالى به جبرئيل فرمود : اى جبرئيل آيا بندگانى كه حلم من آنها را مغرور ساخته و از مكر من در امان بوده و غير من را پرستش كرده و پيامبران و رسولان مرا كشته‌اند مىپندارند در مقابل غضب من مىتوانند مقاومت كرده يا گمان دارند كه قادرند از تحت سلطه من بگريزند ؟ چگونه اين امر ممكن باشد و حال آن كه من از تمام كسانى كه عصيان و نافرمانى مرا كرده‌اند انتقام خواهم گرفت و به عزّت خود سوگند خورده‌ام ايشان را به وسيله عبرت براى عالميان قرار دهم ، بارى در يكى از ايّام كه مصادف با عيد آنها بوده و به برگزارى مراسم عيد مشغول بودند حقّ تبارك و تعالى بادى سرخ فرستاد كه ايشان را در خود گرفت و متحيّر و سراسيمه به اين سو و آن سو مىدويدند و از وحشت بعضى به برخى ديگر پناه مىبردند ، در اين هنگام به امر حقّ تبارك و تعالى زمين زير پاى آنها مبدّل به سنگ گوگرد شد كه شعله هاى آتش از آن زبانه مىكشيد و از بالا ابرى سخت سياه كم كم ظاهر شد تا جايى كه همچون قبّه اى از آتش گداخته شعله ور بر سرشان چتر زد پس از پايين و بالا آتش بر ايشان سخت گرفت تا آن كه بدنهايشان همچون سرب ذوب گرديد پس پناه به او مىبريم از غضب و نزول نقمت و عذابش .
باب سى و نهم سرّ ناميدن حضرت يعقوب عليه السّلام به يعقوب و جهت نامگذارى اسرائيل به اسرائيل

165