از عبد الله بن هلال [1] ، از حضرت ابى عبد الله عليه السّلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند :
وقتى فرستادگان پروردگار متعال نزد ابراهيم عليه السّلام آمدند ، حضرت گوساله اى بريان شده برايشان حاضر كرد و فرمود : از آن بخوريد .
عرضه داشتند : از آن نمىخوريم تا ثمن و قيمتش را به ما بگويى .
حضرت فرمود : وقتى تناول كرديد بگوييد : بسم الله و پس از فراغت از آن بگوييد الحمد لله .
امام عليه السّلام فرمودند : جبرئيل ملتفت اصحاب و همراهانش كه چهار تن بودند و او رئيس ايشان بود شد و به آنها فرمود : سزاوار است خداوند متعال او را خليل و دوست خود قرار دهد .
حضرت امام صادق عليه السّلام فرمودند : زمانى كه جناب ابراهيم عليه السّلام را در آتش انداختند ، جبرئيل عليه السّلام او را در فضا در حالى كه به زمين مىآمد ملاقات كرد و عرضه داشت : اى ابراهيم ، آيا حاجتى دارى ؟
حضرت فرمود : امّا به تو ، حاجتى ندارم .
حديث ( 7 ) و به اسناد حديث گذشته ( حديث 6 ) از محمّد بن اورمه ، از حسين بن على ، از برخى اصحاب از حضرت ابو عبد الله عليه السّلام منقول است كه آن جناب فرمودند :
زمانى كه حضرت ابراهيم عليه السّلام در آتش انداخته شد حقّ عزّ و جلّ به آتش وحى نمود : به عزّت و جلال خود سوگند اگر او را آزار دهى تو را عذاب خواهم نمود .
و نيز امام عليه السّلام فرمودند : وقتى خداوند فرمود :
* ( يا نارُ كُونِي بَرْداً وَسَلاماً عَلى إِبْراهِيمَ ) * [2] ( اى آتش بر ابراهيم سرد و سالم باش ) چنان آتش خنك و سرد شد كه تا سه روز احدى نتوانست از آن استفاده ببرد آب ايشان را در اين مدّت گرم ننمود .
حديث ( 8 ) از محمّد بن عبد الله بن محمّد بن طيفور شنيدم كه در ذيل فرموده حقّ متعال كه از

[1] - عبد اللَّه بن هلال بن خاقان ، در بعضى از نسخ آن را عبد اللَّه بن جابان ( با باء به جاى قاف ) ضبط كرده‌اند ، مرحوم شيخ او را از اصحاب امام صادق عليه السّلام دانسته و بفرموده ممقانى مجهول الحال مىباشد .
[2] - سورهء انبياء آيه ( 69 )

141