برگشتم نخست سخنى كه پس از سلام با من گفت اين بود كه فرمود : اى مفضل اين چه گزارشى است كه بمن رسيده كه اينان در باره تو ميگويند ؟ گفتم گفته آنها بمن زيانى ندارد فرمود : بلى ولى براى آنها زيان دارد آيا خشم كنند - بدا بر آنها - كه تو گفتى كه يارانت كمند ، نه بخدا آنها شيعه ما نيستند و اگر شيعه ما بودند از گفته تو خشم نميكردند و از آن مشمئز نميشدند هر آينه خدا شيعيان ما را بغير وضعى كه آنها دارند وصف كرده ، شيعه جعفر نيست مگر كسى كه زبانش را نگهدارد ، و براى آفريدگارش كار كند و بآقايش اميدوار باشد ، و چنانچه بايد از خدا بترسد ، واى بر آنها ، آيا در ميان آنها كسى است كه از بسيار نماز خواندن خميده شده باشد ، و يا از خوف خدا ديوانه شده باشد ، و يا از خشوع نابينا شده باشد و يا از روزه گرفتن نزار شده باشد ، و يا از خموشى طولانى و سكوت چون لال باشد ، يا در ميان آنها كسيست كه عادت كرده همه شب را زنده دارد ، و همه روز را روزه دارد ، و يا از ترس خدا لذت و نعمت دنيا را بر خود دريغ كرده باشد ، و هم از شوق بما - خانواده - ؟ از كجا اينان شيعه ما هستند با اينكه بخاطر ما با دشمن ما ستيزه ميكنند تا دشمنى آنها را در باره ما بيفزايند ، و راستى كه چون سگ زوزه كشند و چون كلاغ طمع ورزند ، و اما من راستش اينست كه اگر نمىترسيدم مايه شهرت تو شود و آنها را بتو وادار كرده باشم بتو فرمان ميدادم كه بخانه ات اندر شوى ، و در خانه را بروى خود ببندى و تا هستى بآنها نگاه نكنى ، ولى اگر نزد تو آمدند بپذيرشان زيرا خدا آنها را بر خودشان حجت ساخته و بر ديگران هم بدانها احتجاج كرده است .

555