را ضايع كند .
اى موسى سائلى را كه نزدت آيد گرامى دار يا بخوشى جواب گو يا اندكى باو بده كه بسا جز انس و جان نزد تو آيند تا تو را بيازمايند كه چه كنى با آنچه ات عطا كرده‌ام و مواسات در آنچه منت دادم چگونه است ، بزارى برايم خاشع باش ، و با زمزمه كتاب آوازم ده ، و بدان كه منت ميخوانم چنانچه آقا بنده اش را ، تا بشرف مقامات برسى ، و اين از بخشش منست بر تو و بر پدران گذشته ات .
اى موسى در هيچ حالم فراموش مكن و بفزونى مال دنيا شاد مباش زيرا فراموش كردن من دلها را سخت كند ، و بهمراه فراوانى مال فراوانى گناهانست ، زمين مطيع است ( آسمان مطيع است ) و درياها سر بفرمانند ، هر كه نافرمانيم كند بدبخت است منم بخشاينده ( مهربان ) بخشاينده هر زمان ، آورنده سختى پس از فراوانى و فراوانى پس از سختى ، و آورنده پادشاهانى در پى پادشاهانى و ملكم دائم است و قائم و بىزوال ، و چيزى بر من نهان نيست نه در زمين و نه در آسمان و چگونه چيزى بر من نهانست كه آغازش از آن من است و چگونه نيست همت تو متوجه آنچه كه نزد من است و بناچار بمن بازمىگردد .
اى موسى مرا پناه خود گير و گنجينه كارهاى خوبت نزد من نه ، از من بترس و از ديگرى مترس ، بازگشت بسوى منست .
اى موسى در توبه شتاب و گنه را پس انداز ، و در نماز برابر من آرامى كن و بجز من اميدوار نباش ، مرا سپر سختيها گير و دژ امور ناگوار مهم .

524