راستى منت از نطفة از آبى پست آفريدم ، از گلى كه از زمين زبون درهم آميخته است پس انسانى شد و من او را آفريده اى ساختم ، مبارك باد ذات من و مقدس باد صنع من ، نيست بمانندم چيزى و منم زنده و پاينده اى كه نيست نشوم .
اى موسى گاهى كه مرا بخوانى خائف و نگران و ترسان باش ، و چون با من راز گوئى با ترس و از دلى هراسان بگو و با توراتم در روزگار و زندگانى زنده بزى ، و بنادانها سپاسهايم را بياموز و نعمتهاى نهان و عيانم را يادآورى كن و بگو در اين گمراهى كه اندرند ادامه ندهند زيرا گرفتنم ايشان را سخت باشد .
اى موسى اگر رشته ات از من بريد برشته ديگرى نپيوندد ، مرا بپرست ، و چون بنده اى كوچك برابر من بايست خود را نكوهش كن كه بنكوهش سزاوارتر ست و بوسيله كتابم ببنى اسرائيل گردنفرازى مكن همين براى دل تو كه روشن است پندآموز بس است ، و آن سخن پروردگار جهانيان جل تعالى است .
اى موسى هر زمانى مرا بخوانى بيابى كه من بزودى هر چه كردى بيامرزم ، آسمان از ترس من تسبيحم گويد و فرشته‌ها از هراسم نگرانند ، زمين بطمع رحمتم تسبيحم كند ، و همه آفريده هايم مرا بزبونى تسبيح گويند ، سپس بر تو باد بنماز كه آن در نزدم مقامى دارد ، و از براى آن در پيش من عهدى محكم است ، و زكاة تقرب را از مال حلال و گندم حلالت بر آن بپيوند زيرا من نپذيرم جز حلال را كه براى من باشد و بدان مقرون كن صله رحم را كه منم بخشاينده و مهربان ، رحم را من از فضل و رحمت خود آفريدم تا بنده‌ها بدان بهمديگر مهربان باشند و براى آنها در نزد من سلطنتى است در رستاخيز آخرت ، و منم كه هر كسش ببرد او را ببرم و هر كسش پيوند كند باو پيوندم ، و چنين كنم بهر كه امرم

523