2 - و اما سجده يعقوب و فرزندانش براى اطاعت خدا و دوست داشتن يوسف ( ع ) بود چنانچه سجده فرشته‌ها بر آدم ( ع ) براى خود آدم نبود و همانا طاعت خدا بود و اظهار دوستى فرشته‌ها با آدم ( ع ) ، و سجده يعقوب و فرزندانش كه يوسف با آنها بود شكر خدا بود بر اينكه پراكندگى آنها را جمع آورى ساخته بود آيا ننگرى كه يوسف ( ع ) در اين وقت براى شكر خدا ميگفت ( 102 - يوسف ) پروردگارا تو بمن ملك دادى و تأويل احاديث آموختى - الى آخر آيه .
3 - و اما قول خدا « اگر در شكى از آنچه ات نازل كرديم بپرس از كسانى كه كتاب ميخوانند » مخاطب همان رسول خدا است ( ص ) و او خود در آنچه برش نازل ميشد شكى نداشت ولى نادانان ميگفتند : چگونه خداوند رسولى از فرشته‌ها مبعوث نكرده ، و ميان ما و پيغمبر او كه فرقى نيست در باره خوردن و نوشيدن و بازار رفتن ، خدا به پيغمبرش وحى كرد از آنها كه كتاب ميخوانند در حضور اين نادانها بپرس آيا خدا پيش از تو رسولى مبعوث كرده جز اينكه غذا ميخورده و در بازارها راه ميرفته و توهم بمانند آنهائى . و همانا گفته : « اگر تو شكى دارى » با اينكه خودش شكى نداشته براى مراعات انصاف در گفتار چنانچه فرموده ( 54 - آل عمران ) بيائيد پسران ما و پسران شما ، و زنان ما و زنان شما ، و خود ماها و خود شماها را دعوت كنيم و بدرگاه خدا زارى كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان بخواهيم - و اگر ميفرمود : بر شماها بخواهيم پيشنهاد مباهله را نپذيرفتندى با اينكه خدا ميدانست پيغمبرش همه پيامهاى او را ميرساند ، و از دروغگوها نيست و همچنين پيغمبر ( ص ) هم ميدانست كه او را در آنچه ميگويد راستگو است ولى دوست داشت از طرف خود عادلانه اظهار كند .

506