مرويه از آل رسول ( ص ) پويا هستند .
پس اگر بگويند اينكه خدا فرمايد « هر كه را خواهد هدايت كند و هر كه را خواهد گمراه سازد » و آنچه مثل آنست چه معنى دارند ؟ گفته شود روش همه اين آيات بر دو وجه است ، يكى اينكه مقصود از آنها اخبار از قدرت خدا است يعنى او بر هدايت هر كه خواهد و بر گمراه كردن هر كه خواهد توانا است و هر گاه بقدرت خود مردم را بر هدايت و يا ضلالت وادار كند ثواب و عقابى بر عمل آنها بار نشود چنانچه در ضمن اين نامه بيان كرديم و معنى ديگر اينكه مقصود از هدايت راه نمائى است چون قول خدا ( 17 - فصلت ) و اما قوم ثمود را هدايت كرديم - يعنى راه حق را بآنها نموديم « و خود كورى را بر رهيابى برگزيدند » و اگر آنها را بر راه حق واداشته بود نتوانستندى كه بگمراهى روند ، و چنين نيست كه اگر آيه مبهمى باشد دليل بر خلاف آيات روشن گردد كه ما بايد بدانها عمل كنيم ، و باين معنى است قول خدا ( 7 - آل عمران ) از آنست آياتى روشن كه آنها ام الكتابند ، و آيات ديگرى مبهم اما آن كسانى كه كجى در دل دارند پيروى از مبهم آن كنند بدنبال روى فتنه و دنبال روى از تأويلش و نميداند - الآية - و فرموده است ( 19 - الزمر ) مژده بده ببنده هايم ، آن كسانى كه گفته را شنوند و از بهترش پيروى كنند - يعنى روشنتر و واضحترش ، آنانند كه خداوند آنها را رهنمائى كرده و آنانند همان صاحبان خرد .
خداوند بما و شما توفيق گفتار و كردار دهد بدان چه دوست دارد و خشنود است و ما و شما را از نافرمانيهايش دور دارد بمن و فضل خود ، و سپاس مر خدا راست بسيار چنان كه اهل آنست و صلى الله على محمد و آله الطيبين و * ( حَسْبُنَا الله وَنِعْمَ الْوَكِيلُ ) * .

502