بعقوبت دردناك نموده ، و آن بنده با خواست آقايش مخالفت كرده و پيروى از امر و نهيش نكرده ، و هر چه فرمانداده و هر چه را غدقن كرده نپذيرفته ، و باراده آقا اعتبارى نگذاشته ، و دنبال خواست خود رفته و پيرو هواى خويش است ، و آقا هم نتواند او را بپيروى امر و نهى خود برگرداند ، و بر سر خواست خودش وادار سازد ، و از اين رو اختيار امر و نهى را بخود بنده سپرده ، و بهر چه طبق خواست خودش انجام دهد راضى شده و از خواست خود گذشته ، آقا او را دنبال يكى از حوائج خود فرستاده ، و آن نيازمندى را هم نام برده و او مخالفت آقا كرده ، و پيرو هواى نفس خود شده و چون برگشته و آقا ديده خلاف آنچه را خواسته آورده باو گفته : چرا مخالف آنچه بتو فرمان دادم آوردى ؟ بنده گويد تو خود اختيار كار بدست من نهادى و من دلخواه خود را آوردم زيرا كسى كه باختيار خود است چيزى بر او غدقن نيست ، بنا بر اين نتيجه باطل عقيده تفويض محال است .
آيا بنا بر اين لازم نميآيد كه يا اينكه آقاى چنين بنده اى ميتواند بنده خود را بامر و نهى خود كه موافق خواست او است وادارد و در خور انجام امر و نهيش باو تاب و توان دهد ، و چون فرمانى باو داد يا او را نهى كرد ثواب و عقاب آن را هم باو بفهماند و او را از مخالفت خود بر حذر دارد ، و با شرح ثواب و عقابش او را باطاعت خود تشويق كند تا آن بنده قدرت آقاى خود را بفهمد بوسيله نيروى اطاعت امر و نهى كه باو داده ، و تشويق و بيم وى و عدل و انصافش شامل او شود و حجتش بر او روشن گردد براى اينكه سخن را با او تمام كرده ، و او را از مخالفت خود بيم داده است ، و اگر آن بنده موافقتش كرد پاداشش دهد و اگر نه كيفرش كند ؛ يا اينكه آن آقا عاجز است و توانائى ندارد ، و كار بنده را بخود او گذاشته خوب كند يابد و فرمان برد يا نافرمانى كند آقا از عقوبت او عاجز است و نميتواند او را به پيروى فرمان خود وادارد ؟ .

489