و كاغذى آوردند و نوشت :
بنام خداوند بخشاينده مهربان همه امور دين چهار است : 1 - امورى كه اختلاف ندارد و مورد اتفاق امت است و مورد ضرورت و بايست آنها است 2 - اخبار مورد اتفاق كه هدف نهائى است و هر شبهه اى بآنها عرضه مىشود و هر پيشامدى از آنها استنباط ميگردد ، و آن اجماعى امت است 3 - امرى كه مورد ترديد و انكار پذير است و راهش اينست كه از متخصص آن توضيح خواهند براى آنها كه دليل آن را جويند از آيات قرآنى كه تفسيرش مورد اتفاق است و سنتى كه همه قبول دارند ، و اختلافى در آن نيست 4 - يك قانونى كه از نظر عقول عادلانه است و خاصه و عامه امت را ترديد و انكار آن نرسد ، و اين دو امر از توحيد و پائينتر آن تا برسد بديه يك خراش در تن و بالاتر جارى هستند . اينست ميزانى كه امر دين بر آن سنجيده شود . پس هر آنچه برهانش براى تو پا برجا است بپذيرى ، و هر چه صحتش بر تو نامعلوم است از دين ندانى هر كه براى اثبات يك امر دينى يكى از اين سه را آورد ( قرآن و سنت و قانون عقلى ) همان حجت رسائى است كه خدا در قول خود براى پيمبرش بيان كرده ( 170 - الانعام ) بگو براى خدا است حجت رسا و اگر بخواهد همه شماها را رهنمائى كند - حجت رسا را بنادان ميرساند و با نادانى خود آن را ميفهمد چنانچه دانا بدانائى خود آن را ميفهمد زيرا خدا عادل است و زورگو نيست بر خلق خود احتجاج كند بدان چه ميدانند ، و آنها را دعوت كند بدان چه ميفهمند نه بدان چه ندانند و نفهمند رشيد بآن حضرت جائزه داد و او را برگردانيد و خبر طولانيست .

430