تا چه رسد بكسانى كه براى او آزار كشند ، و چه گمانست تو را ببر توبه پذير و مهربانى كه از دشمنش توبه پذيرد تا چه رسد بكسى كه رضايش جويد و دشمنى خلق را بخاطر او برگزينند .
اى هشام هر كه دنيا دوست شد ترس آخرت از دلش برود ، و ببنده اى دانشى ندهند كه دنيا دوستتر شود جز اينكه از خدا دورتر و نزد او دشمنتر گردد .
اى هشام خردمند دلدار كسيست كه آنچه را تاب نيارد واگذارد و بسيار باشد كه درستى در مخالفت هواى نفس است هر كه را آرزو دراز است كردار بد است .
اى هشام اگر مسير مرگ را ميديدى از آرزويت بازمىداشت .
اى هشام از طمع بپرهيز و بر تو باد نوميدى از آنچه در دست مردم است . طمع از مخلوق را ببر كه طمع كليد هر خواريست ، و عقلها را ميدزدد ، مردانگيها را ميبرد ، و آبرو را ميدرد ، و دانش را ميخورد ، و بر تو باد كه بپروردگارت پناه برى ، و بر او توكل كنى . با نفس خود جهاد كن تا از هوسش برگردانى زيرا جهاد با دشمن بر تو واجب است . هشام گويد بآن حضرت گفتم : با كدام دشمنها جهاد واجبتر است ؟ فرمود : با آنكه بتو نزديكتر است و متجاوزتر و زيانبارتر است ، و دشمنيش با تو سختتر و شخص او با همه نزديكى بتو از تو نهانتر است ، و با آنكه دشمنان ديگر را بر تو وادار ميكند و آن ابليس است كه بوسوسه در دلها گمارده است . با او است كه بايد سخت دشمنى كنى ، او در مبارزه براى هلاك كردن تو از

421