اى هشام همنشينى دين داران شرف دنيا و آخرتست ، مشورت با خردمند خيرخواه يمن و بركت است و رشد و توفيق الهى است ، و چون خردمند خيرخواه بتو نظرى داد مبادا مخالفت كنى كه مخالفتش هلاكتبار است .
اى هشام بپرهيز از آميزش با مردم و انس با آنها مگر خردمند و امانت دارى در ميان آنها بيابى كه با او انس گير و از ديگران بگريز بمانند گريز تو از درنده‌هاى شكارى ، و خردمند را سزد كه چون كارى كند از خدا شرم دارد ، و چون نعمتى مخصوصش در رسد ديگرى را با خود در كار شريك كند ، و چون يكى از امرت در پيش آيد كه ندانى كدام درست است و بهتر است ببين كدام بهواى نفس تو نزديكتر است ، و با آن مخالفت كن زيرا بسيار است كه حق در مخالفت هواى نفس است ، مبادا حكمت را بدست آرى و در نادانيش بگذارى . هشام گويد بآن حضرت گفتم : اگر ديدم مردى خواهان آنست جز اينكه فهمش بدرك آنچه بوى القاء شود رسا نيست ؟ فرمود با او در نصيحت ملاطفت كن ، و اگر دلتنگ شد خود را در فتنه ميفكن ، و در حذر باش از رد كردن متكبران زيرا دانش خوار مىشود كه بر مدهوشان عرضه شود ، گفتم اگر كسى باشد كه فهمش نميرسد از آن بپرسد ؟ فرمود : اين نادانى او را بپرسش غنيمت شمار تا از فتنه گفتار و فتنه بزرگ رد كردن سالم بمانى ، و بدان كه خداوند متواضعان را باندازه تواضعشان بالا نبرد بلكه باندازه عظمت و بزرگوارى خود بلند كند ، و خائفان را باندازه ترسشان آسودگى ندهد بلكه باندازه كرم وجود خود امان سازد ، و از غمنده‌ها باندازه غمشان كارگشائى نكند ولى باندازه مهر و رأفت خودكار گشايد ، تو را چه گمانست بمهرورز و مهربانى كه بآزاركننده‌هاى دوستانش هم دوستى كند

420