وصيت آن حضرت صلى الله عليه و اله بمعاذ بن جبل هنگام فرستادن او بسوى يمن اى معاذ [1] قرآن خدا را بدانها بياموز ، آنان را با اخلاق خوب پرورش بده ، مردم را در مقام خودشان وادار چه نيك باشند و چه بد و امر خدا را در آنها اجراء كن ، در فرمان خدا و مال خدا از هيچ كس در هراس مباش زيرا اختيار با تو نيست و مال از آن تو نيست ، امانت آنها را كم يا بيش بدانها بپرداز ، بر تو باد نرمش و گذشت در غير مورد ترك حق كه نادان بگويد حق خدا را ترك نمودى ، از كارمندان خود در هر چه ميترسى دچار عيبى شوى پوزش طلب تا تو را معذور دارند ، شعارهاى دوران جاهليت را از ميان ببر مگر آنچه را اسلام زنده داشته است .
امر اسلام را از خرد و كلان پديدار كن و بيشتر همتت بنماز باشد كه سر مسلما نيست پس از اعتراف بدين مردم بخدا و روز جزا ياد آورى كن و پندگوئى را دنباله كن كه آنها را بكردار خدائى نيرومند سازد ، سپس آموزگان در ميانشان پراكنده كن ، و آن خدا را بپرست كه بوى باز ميگردى ، و در راه خدا از هيچ سرزنش مترس .
من بتو سفارش كنم . بپرهيزگارى از خدا و راست گوئى و وفاء بپيمان و پرداخت امانت و ترك خيانت و نرم گوئى و ابتداى بسلام و حمايت همسايه و پناهنده ، و مهربانى با يتيم و خوشكردارى و كوتاه

[1] معاذ بن جبل از انصار است 18 ساله ايمان آورد و در بيعت عقبه با 70 تن از انصار شركت داشت و همه جا با رسول خدا ( ص ) بود و در سال دهم هجرت پيغمبر او را بيمن فرستاد و پياده او را با مهاجر و انصار بدرقه كرد و سفارشها باو فرمود كه فريقين آنها را نقل كرده‌اند .

26