و أما مقصود از أصحاب مشأمه همان يهود و نصارايند خدا سبحانه ميفرمايد ( 146 - البقره ) آن كسانى را كه كتاب داديم او را ميشناسند ( يعنى محمد را و ولايت را در تورات و انجيل ) چنانچه پسران خود را شناسند ( در خانه‌هاى خود ) و راستى كه دسته اى از آنان دانسته حق را نهان كنند . حق است از پروردگار تو مبادا در آن از شككننده‌ها باشى .
و چون آنچه را دانستند منكر شدند خداوند آنان را بدان گرفتار كرد و روح ايمان را از آنها ربود و در تنشان سه روح جاى داد روح قوت ، و روح شهوت و روح بدن ، سپس آنها را بچهار پايان را بست و فرمود ( 44 - الفرقان ) نيستند آنان جز بمانند چهار پايان زيرا جانور بروح قوت بار بردارد و بروح شهوت علف بخورد و بروح بدن راه برود . سائل بآن حضرت گفت دلم را زنده كردى .
سفارش آن حضرت بزياد بن نضر هنگامى كه در مسافرت بصفين پيش قراولش كرد از خداى بپرهيز در هر شام و بام ، بر خود بترس از فريب و در هيچ حال از بلا در أمان مباش و بدان كه اگر خود از بسيارى از آنچه دوست دارى بخاطر بديش باز ندارى هوس رانى تو را در زيان فراوانى اندازد تا از آن بكوچى پس جلو خود را بگير و نگهدار از ستم و گمراهى و تجاوز و عدوان ، من تو را باين قشون فرمانده كردم آنها را زبون مشمار و بر آنها گردنفرازى مكن زيرا بهترين شماها باتقوىترين شما است ، از دانايانشان ياد بگير و بنادانشان بياموز و از نابخرد آنان حلم ورز زيرا تو خير را بدست آورى بدانش و از خوددارى از آزار و نادانى .

187