اى كميل علم از مال بهتر است ، علم پاسبان تو است و تو پاسبان مالى ، مال را خرج كنى نابود مىشود و علم را هر چه خرج كنى فزون ميگردد ، علم حاكم است و مال مورد حكم است .
اى كميل بن زياد محبت عالم كيش مردم است كه بدان در زندگى طاعت بدست آيد و پس از مرگش ياد بخير ، سود مال بزوالش از ميان ميرود ، مال اندوزان در زندگى هم مرده‌اند و دانشمندان تا روزگار بپايد پاينده ، اعيانشان ناپديد است و نمونه هاشان در دلها موجود است ، ها ، راستى كه در اينجا دانش انبوهى است - اشاره بسينه خود كرد - كه دريافتكننده اى براى آن بدست نياورم ، آرى فراگيرنده اى غير امين باشد كه ابزار دين را در طلب دنيا بكار برد ، حجتهاى خدا را بر ضرر دوستان خدا كمك خود گيرد ، و از نعمت خدا كمك گيرد بر نافرمانى او ، يا كسى كه دلداده امام بر حق است ولى هوش سرشارى ندارد و باول شبهه‌هاى كه باو رخ دهد در شك و ترديد افتد ، بار خدايا نه اين و نه آن ، يا شاگردى كه تشنه لذت و اسير شهوتست يا كسى كه آزمند و فريفته جمع مال و پسانداز است اين هر دو دين نگهدار نيستند و بينائى و يقين ندارند و مانندتر بدانها همان چهار پايان بيابانچرند همچنين دانش با مرگ دانشمندش بميرد .
بار خدايا ، آرى زمين از وجود امامى كه حجت خدا است تهى نماند كه يا ظاهر و آشكار باشد و يا ترسان و ناپيدا تا حجتها و بينات خدا و راويان قرآنش از ميان نروند و كجايند آنان ؟ آنها شماره كمترى دارند و مقام بزرگترى ، بوسيله آنها خداوند حجتهاى خود را نگهدارد تا بهمگنان آنها سپارد و در دل همانندانشان بكارد ، علم آنها را تا سر حد حقائق ايمان پرتاب كرده و با روح يقين در آميخته‌اند آنچه را نعمتخواره گان دشوار شمارند بر خود آسان و هموار گيرند و بآنچه نادانان در هراسند مأنوس و آرامند

164