نفاق چهار ستون دارد : هواپرستى ، سستى ، كينه ، و طمع ، و هواپرستى آن چهار پره دارد ، بغى و عدوان و شهوت و عصيان ، هر كه تجاوز كند گرفتارىهاى بسيار دارد و تنها بماند و بر او پيروز شوند ، و هر كه تعدى كند از سوء سرانجامش آسوده نماند و دلش پاك نباشد ، و هر كه خود را از شهوتها بركنار نكند بدرياى افسوس افتد و در آن شناور گردد ، و هر كه نافرمانى كند بعمد گمراه شده و عذر و دليلى ندارد .
و اما پرده‌هاى سستى ، هيبت است و گول و تعلل در كار و آرزو و اين براى آنست كه هيبت و ترس از حق بر گرداندن ، گول خوردن بدنياى نقد تقصير در امر آخرتست ، و تعلل در كار ، افتادن در پرتگاه كوريست ، و اگر آرزو نبود انسان حساب آنچه در آنست ميدانست و اگر ميدانست و اگر ميدانست حساب آنچه را در آن گرفتار است از ترس و هراس سكته ميكرد .
و اما پرده‌هاى كينه ورى تكبر است و فخر و حميت و عصبيت ، هر كه بزرگى بخود بست عقب نشست ، و هر كه بخود باليد آبرو دريد ، و هر كه حميت ورزيد سنگين بار شد ، و هر كه را تعصب گرفت بر خلاف رفت ، چه بد چيزيست كه ميان ادبار و هرزگى و سنگينباريست .
و پرده‌هاى طمع شاديست و خوشگذرانى و لجبازى و تكبر ، شادى نزد خدا بدنما است و خوشگذرانى بخود باليدن و لجبازى بلائيست براى كسى كه او را بيچاره كند به گنهكارى و تكبر لهو و لعب و سرگرمى است و آنچه خوبست بدهد و بد را بجاى آن بستاند .

162