نكند ، كار بخود نمائى نكند ، و از شرم تركش نكند ، بخيرش اميد است و از شرش آسودگى اگر هم در گروه غافلانست در ذاكرين نوشته شود ، از هر كسش ستم كرده بگذرد ، و بهر كسش هم كه دريغ كرده ببخشد ، و با هر كه هم از او بريده بپيوندد ، حلمش تو نكشد و از آراستگى درنماند ، و دشنام از او دور است ، و گفتارش نرم ، بىنيرنك است ، و بسيار احسان و خوشكردار ، رو بخير دارد و پشت بشر ، در آشفته گيها باوقار است ، و در ناگواريها شكيبا ، و در فراوانى قدردان ، بر دشمن هم خلاف حق روا ندارد ، و بخاطر دوست گنهكار نگردد ، و آنچه حقش نيست ادعا نكند ، و حقى كه بر او است منكر نشود ، پيش از آنكه بر او گواه گيرند بحق اعتراف ميكند ، هر چه را بر او نگهبان است ضايع نسازد ، و نام بد بر كسى ننهد ، و تجاوز نكند و قصد آن را هم ندارد ، همسايه آزار نيست ، و كسى را بر مصيبت سرزنش نكند ، بسوى حق شتابان است ، و امانتپرداز است ، و از زشتيها دورى كند ، امر بمعروف و نهى از منكر نمايد ، در دنيا بنادانى درنشود ، و از حق پا فرا ننهد ، اگر خموش است از آن غمنده نباشد ، و اگر بخندد آواز بر نياورد بهر چه دارد قانع است ، خشم سركشش نكند ، و هواى نفس چيره اش نسازد ، و بخل مغلوبش نكند ، و در آنچه از آنش نيست طمع نورزد ، با مردم در آميزد تا بداند ، و خموش باشد تا سالم بماند ، و بپرسد تا بفهمد ، در برابر خوبى كناره گير و خاموش نماند تا درمانده گردد ، و در سخن بديگرى تجبر نكند ، اگرش تجاوز و ستم كردند صبر كند تا خدا جل ذكره برايش انتقام گيرد ، خودش را در رنج دارد و مردم از او در آسايش ، خود را براى آخرتش برنج افكند ، و مردم را از خود در آسايش گزارد ، از هر كه دورى گزيند براى بغض او و پاك نگهداشتن خويش است و نزديكيش بهر كه باشد نرمش و رحمت است ، فاصله گرفتنش براى تكبر و بزرگى فروشى نيست ، و نزديكشدنش فريب دادن و ظاهر سازى نيست بلكه بهر كس

157