خوابيدن با توانگرانش دوستتر است از نماز خواندن با بينوايان ، از اندك بخشم آيد و پرنافرمانى كند ، بسود خود بر ديگرى دريغ دارد و بسود ديگرى بر خود دريغ نكند ، او ميخواهد كه مطاع باشد و نافرمانى نشود و بگيرد و نپردازد ، مرشد ديگرى باشد و خود بگمراهى رود ، از مردم بترسد نه براى پروردگارش و از خدا نترسد در باره آفريده هايش ، منكر را معروف داند و معروف را منكر شمارد ، پروردگارش را در باره نعمت او سپاس نگذارد ، و بر فزونى نعمتش شكر نكند ، امر بمعروف و نهى از منكر نكند ، عمرانه در اشتباه است اگر بيمار شود مخلص و ثابت باشد ، و اگر تندرست است سخت دل و سركش ، هميشه بر ضرر خود باشد نه بر سود خود ، نميداند كردارش بكجا كشاند ، تا كى و تا كجا ، بار خدايا ما را بر حذر دار از خودت ، حفظ كن و بخاطر سپار و هر وقت خواهى باز گرد .
( شرح آن حضرت مر پرهيزكاران را ) پس از سپاس خدا و ستايشش فرمود : راستى پرهيزكاران در دنيا همان صاحبان فضيلتهايند ، گفتارشان درست ، و پوشاكشان ميانه روى ، و رفتارشان تواضع است ، تحت فرمان خدايند ، از آنچه خدا عز و جل حرام كرده ديده برگرفته‌اند ، گوش بدانش دارند ، در حال گرفتارى و بلا بقضاى خدا راضى باشند بمانند حال خوشى ، اگر عمر مقدرى كه خدا بر آنها نوشته نبود يك چشم بهمزدن جانشان در تنشان نميگنجيد از شوق بثواب و ترس از عقاب ، آفريدگار نزد آنها بزرك است و هر چه ديگر در چشمشان خوار ، با بهشت چنانند كه آن را ديده‌اند ، و گويا در نعمتش اندرند و با دوزخ چنانچه آن را ديده

154